Kuzu Ayaklı Yıldız Şiiri - Hatice Güzen

Kuzu kollu bastonu,
başucuma yerleştirmişsin, öyle mi?
Beni toprakta arama,
ben hep seninleydim.

Bedenin bu zamana dirildiğinde,
o ismi alnına mühürlerken,
ne çok şey anlatmak istedim,
bilmiyor musun?

Karanlıklarda göz kırpacaksın,
kimse fark etmeden,
ve ben,
her çöküşte seni izleyip yön buldum.
Şimdi ise sonsuzluktan izliyorum gözlerini.

Sen, kuzu ayaklı Yıldız'ım,
parıltın düştüğü her yer,
beni yeniden var ediyor.

Baston değil,
şiir gibi dimdiktim ben, dizilerdim gökyüzüne,
sessiz bir işaret gibi.

Ve sen,
her gece bir yıldız,
benim adımı fısıldayan,
ışığında titreyen.

Hatice GÜZEN