Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Kopardım sırmalı urganı,
Boynuma geçmeden evvel.
Kırdım soğuk kelepçeyi,
Bileğimi deşmeden evvel.
Çıkardım göz bağımı,
Cellat gelmeden evvel.

Çalkantılı geçen onca yıl,
Seni aramış durmuşum.
Bir tesadüfün kucağında,
Yeniden hayat bulmuşum.

Kök söktürdü meleğe,
Topraktan yaratılan.
Kapanmadı yaralar,
İnanın ki günahtan.

Dediler ki biri var,

Seyir eyle alemi,
Kimler kalacak.
Benim diyenin,
Tozu kalmayacak.

Burası toprak,

Gözleri kehribarım,
Sözleri şehriyarım,
Ben böyle bahtiyarım,
Kurban olam gitme ele.

Yol gurbeti çağırır,

Görmediler insanı,
Elinde kelepçe,
Boynunda ilmekle.

Vur tekmeyi dediler,
Alt tarafı,

Kapkara iki damlacık göze,
Kaybolduğum herhangi bir yere,
Ağızdan çıkacak tek laf söze,
Belki de rutubetli mahzene,
Mahkumum.

Sevgilim;
Sen, güçlüsün ve asil..
Unutunca uyursun.
Ya ben,
Dertli, efkarlı ve sahipsiz..
Unutursam uyuyamam;

Şimdi bir yıldırım düşecek,
Karanlığın tam ortasına.
Akıl almaz şimşekler,
Parçalayacak gökyüzünü.

Çıkacak o muteber cevher,

Sen benim için, bir gülüş,
Zamansız çekip gitmen,
Benim için bir ölüş.
Her halim bir düşünüş,
Sen benim esrarengiz dünyam :
Ütopyam...