Bir gülümseyiş hayatı sade yaşamaktır.
Bir gülümseyiş hayata tekrar bağlanmaktır.
Bir gülümseyiş hayatı yerinde okumaktır.
Bir gülümseyiş acı hayatı yerinden söküp atmaktır.
Bir gülümseyiş yanındaki sevdiğin insana dünyaları bağışlamaktır.
Bir gülümseyiş sevdiğin insanları kucaklamaktır.
Şaşırmıyorum,
zaman vehimli, mekan belli...
insanların dili dikenli,
insanlık altın semerli
kötülük aşmış başını gidiyor, nereye?
değil belli...
İnsan dürüst olmalı; doğruysa çalma kara
Murdar bu batık dünya hepten girmiş mezara
Barış sütünü verin, içeceğim; hor bakar.
Al kanım barış olur, savaş bendini yıkar.
Yaşamda nankör suyu aksa; bir kanlı musluk
Haram olur sofrada katık, ekmek, duruluk
Her akşam şu içimi burkarken beter acı
Her akşam köşe başı sıcacık bir evimdir
Döküver şu masaya handa ne varsa hancı
Söyletme; geç karşıma içelim dert benimdir.
İç de bana, gönlünce meyhaneci arkadaş
Severken ayrı yaşamak
Hangi kitapta yazıyor
Uykularım haram oldu
Rüyama hasret yağıyor
Sevgilim sen yürek yağım,
Sevgilim, bak ikimiz ayrı dünya insanı
Sayılırız, verelim artık kayıp ilanı...
Biz kime dost diyelim, kimi bağra basalım,
Hayat pas vermez derken, atar güzelce çalım!
Yer kubbeye sığmadık, gök kubbeye çıksakta;
hayat,
tarifin öyle zor ki,
ne bir usta aşçının taze yemek içine kattığı sosuna,
tuzuna
ve zerzevata,
Düz yazı:
İnsan belirli bir yaşa geldiğinde bir şeyleri elde etmeyi ister. Bu istekler birilerinin sırtına binmeden, omuzlarına basmadan elde edilmeyeceğini herkes daha iyi bilir. Büyüyüp erken hayata atılana da şapka çıkartılır tabi ki... Meşakkatli bu yolda insan bazı zaman düşer kalkar, düşer yine kalkar. Hayattan nefret etme moduna gelir. Büyük balık olmanın getirdiği zorlukları yenmeye çalışır. Bilmez ki, en büyük balık olmaya çalıştın mı dünyaya, insanlığa faydası olmayan sadece şişman balık olur? Unutulur bir köşede, hiçbir işe yaramaz, moral derecesi eksilere düşer.
Birçok hayat problemi çıkar karşına, çözemez; ruh hali çöker, tükenir, heba olup gider. Hayattan silinir, farkında olmaz. Önemli olan problemlere göre ruh hali yaratma her zaman moralin en yüksekte tutmaktır. Yaşamaktan o zaman tat alınır.
İnsanın içinden geldiği gibi konuşması motivasyon değildir. Başka bir şeydir.
Örneğin, hayatın zor şartlarını belki de bilmemek ayıp değildir, sonuçta yaşayıp öğreniyorsun. Şayet hayatı bilip te daha merhametsizce konuşmak bir makine gibi davranmaktır. Günümüzde zaten insanın makineye dönüştürülmüş hali bitirdi merhameti...!
Şu sineme düşmüş hazan yağmuru
Yoruyor hayatta, yoruyor beni
Kalbim berduş olmuş bitik huzuru
Gözlerim kan kusar, ağlıyor beni
Hazan kış cemresi, çok üşür bende
Sudan berrak güzelliğin tas tamam
Akar duygulanan gönül şehrine
Gönlünde biten su çiçeklerinden
Ben toplar veririm güzelliğine
Pamuk iyiliğin yumuşak tenli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!