Kenan Demirel Şiirleri - Şair Kenan Demirel

Ne’sin sen?
Girip de can evime yerleşen.
En meşgul zamanımda,
Beni böyle eli boş yapan.
En eli boş günümde beni,
Boğup, boğup terleten hüznüm.

Sağlıklı olmak,
Her şeyin başı.
Neşeli kalmak,
Temizin işi.

Yemeği yerim,

Kuşlar da uçmaz,
Bu yağmurda.

Eylül, ekim, kasım ayı,
Sarılar bezer doğayı.
Ek tarlayı, çiftçi dayı.
Kuralım artık sobayı.

Aralık, ocak, şubat kış.

Her akşamında,
Şiir yazacak kadar,
Sancılı geçer günüm.
Ve çoğu kez,
Susmakla yetinirim,
Hayata karşı.

Akşam oldu gönlüm darda.
Uyku tutmaz yataklarda.
Bilmediğim sokaklarda,
Gezdirirsin beni gurbet.

Bilinmez hiç adım sanım.

HANGİMİZ YOKSULUZ?

Hangimiz yoksuluz çocuğum?
Seni nerde arar, nasıl buluruz?
Yalın bir çığlıktı yüzün!
Bunu görecek gözden yoksunuz.

Hüzün bir kördüğümdür,
Yutkundukça berkinen.
Hücrelere yürüyen,
Canı mecalsiz,
Gözü fersiz bırakan,
Bir buhrandır tüm benliği bürüyen.

Belki seni son görüşüm.
Alınma gülüm,
Ayrılırken konuşamam.
Divaneye dönmüşüm.

Ellerinden değilse
Gülü verme, istemem.

Bahçesine gidelim,
Gülü derme istemem.