Kaç gün kaldı bilmem, bir, iki, üç,beş
Her yer mezbelelik, her tarafta leş
Dostum gider düşmanımla olur eş
Güven duyulacak eri ver bana.
Sana ayak uydum, seninle koştum
Bir gittiğimi hatırlarım gurbete
Birde dönüş hazırlığını
Ve döndüğümü gurbet den.
Aradaki yıllar
Yaşandı yaşanmasına ama
Değeri olmadı hiçbirinin
Ağzımla kuş tutma zamanım geçti
Ne etsem ne yapsam gitmez hoşuna
Şimdi bir kendime bir sana dönüp
Ne desem anlatşam hepsi boşuna.
Bilmem kaç zamandır,ben sen olmuşum
Sevgili Hocama
Bakışla yazılan, gözle okunan
Hasım olup, zülfikara dokunan
Nemli bir çift gözden boşaldığı an
Bana, gözden akan yaşları öğret.
Her şey,doğmak için zamanı bekler
Zamansa zamana zamanı ekler
Larvalarda mahkum şu kelebekler
Nasıl özlemesin gelen baharı.
Kar kış bitti,vakit artık baharın
Yollar vardır, hasretliği bitirir
İnsanların dinçliğini yitirir
Fazla merak, başa bela getirir
Bilinmez sırlara ermemelisin.
Seni sevenleri göz ardı edip
Senin gözlerin güzel
Sözlerin, yenmez yutulmaz
Gökyüzünde bir göçmen kuş
El uzatırım tutulmaz.
Senin gözlerin güzel
Sen, neyi seversin gönlünce
Bıkmadan ve Usanmadan
Ve nelerden hoşlanırsın sen.
Anlat bana
Seni daha iyi tanımak
Seni daha az kırmak
Gün oldu, maviliğini unuttu gökyüzü. Gün oldu bürünerek siyahlıklara salkım saçak bulutlarıyla indi yeryüzüne. Hem kendini ağlattı kocamış Dünya hem bizleri. Hasret kaldığımız zamanlar gökyüzünün maviliğine ve Güneşin parlaklığına, hep bir şeylerle oyalanmak, hep bir şeylerle avunmak istedi canımız.
Hepimiz insandık netice de. Kimimiz Güneşin sıçaklığını para da pul da ararken, kimilerimiz acıların kucağın da Cehennem ateşlerinde yanmayı tercih etti. Kimilerimiz kula kulluk ederken, kimilerimiz saf sevgilerin, temiz bakışların esaretini yeğledi. Hepimiz insandık netice de ve hepimiz insanca yaşamanın faziletine inanmıştık. insanca yaşayacağımızı ya da yaşadığımızı düşünmüştük. hepimiz insandık netice de, bütün insanlar gibiydik. Etten ve kemikten yaratılmış, düşünen, düşünmeyi seven, hisseden hissettiren, doğan büyüyen, acısıyla tatlısıyla yaşayan ve sonra ölen.
Neler görmedik ki bu hayatta. gem vurduğumuz zaman da oldu duygularımıza, gemi azıya aldığı zaman da oldu duygularımızın. Öfke baldan tatlı misali, öfkelenip kızdığım zamanlarda kayıp etmiştim insanlığımı. Hırsıma yenik düştüğüm zamanlarda da, nefsimin beni ezdiği anlarda ve dost kurşunları değdiğinde de yüreğime yine yanım da bulamamıştım insanlığımı.
Bir çift ışık hüzmesi,
Bir çift güneşti gördüğüm.
Sararmış yapraklar arasında bana bakan
Beni gören, görülmediğini sanan.
O anda buz kestim, tere boğuldum
Gök gürledi şimşekler çaktı yüreğimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!