Bir sesiz mekandı özlediğim
Yazdığım, okuduğum
Gözümle görmeden gönlümle çizdiğim
Durgun sularında balık avladığım
Pişirdiğim, yediğim
ve kimselere söylemediğim.
Çiçeklerini istemiyorum ey bahar
Böceklerini de.
Benim istediğim sende yok
İstesem de veremezsin ey bahar
Benim içerimde karakışlar var.
Sen bilir misin hayatı
Hayatın tadını,acısını,tuzlusunu
Hiç ağzın yandı mı acıdan
Veya hiç tuz bastın mı yaralarına
Sen nereden bileceksin,neyin ne olduğunu
El bebek gül bebek büyütülmüşsün
Sevgini yudum yudum kadehlerde bulmuşsam
Sana kavuşmak için sararmışsam solmuşsam
Zehir aşkın elinde bir divane olmuşsam
Şunu bilki vefasız, çok acı çekmişimdir
Gönül bahçelerine çiçekler ekmişimdir.
Sanki hayat, seni görünce başladı,
Dünya seninle döndü, yıllar seninle aktı.
Çoğu kere tükenmeye yüz tutsa da sevgiler,
Ne alıcı gözüyle baktın bir kere,
Ne gönlünde yer açtın.
Hep aynı şeyleri yaşattın bana,
Ne yolum yol oldu,dağ başlarında
Ne kendimi buldum,gözyaşlarında
Sessiz şehirlerin varoşlarında
Beni benden başka,bilen olmadı.
Ne elim el oldu,gurbet elinde
Terzi kendi söküğünü dikemez
Kimse, yad tarlaya tohum ekemez
Yollarımı, yorgun ayak çekemez
Beni sırtlayacak, katır isterim.
Zalimlerin zulmü bir gün erirse
-l-
Geldiler, yedi düveli arkalarına alıp
Güçlü olduklarını sanarak geldiler.
Takvim yaprakları 19 Şubat 1915'i gösterirken
Boğaz çelik yığınlarıyla dolmuştu
İsimlerini söylemeye dilimin dönmediği
karlı dağdan gelen seller gibiydin
Toprağımı karan beller gibiydin
Rüzgarlar, meltemler, yeller gibiydin
Nasıl anlatayım seni bilmem ki.
Zalim desem olmaz, zalim değilsin
Göçmen kuşun aşkı bir mevsim sürer
Leylayla Mecnunun yüzlerce sene
Herkesin kısmeti yol üzerinde
Sevmeyi bir daha, bir daha dene.
Kucakla sevgiyle bütün Dünyayı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!