Sevda deryasına akmadı durdu
Tek başına yalnız daldın o gece
Nefeste oksijen boğaza durdu
Canım cehenneme saldın o gece
Azrail emiri getirsin diye
Ormanlar yanıyor ateş söner mi?
Dağlar kadar buzlu kar olmayınca
Ayrılık oldukça hasret biter mi?
Ela gözlü bakan yar olmayınca
Çekince hepsini kalmadı çile
Sensiz yaşadım kapkara kışları
İlkbahar yakındı gelmeden gittin
Arkandan durmadan aktı yaşları
Mendilin çıkarıp silmeden gittin
Sol yanına vardım durdum önüne
Sensiz gönlümün içine diktim seni gülüm
Su istedin ağladım soldun açmadın gülüm
Ben sana bir kere bile diyemedim gülüm
Açma gonca kalsan da razıyım ölme gülüm
Şiiri sensiz yazarım kalem elimde gülüm
İçimi yaktın kurudu bedenim
Olmaz mı sandın hiç sevenim
Toprak olur bana can verenim
Yağmurla yağsan isteyen yok
Kitap arasında kuruyan gül gibiyim
Cila mı süreyim gönlün pasaklı
Kinle nefret senin içinde saklı
Öze inanmadın eller hep haklı
Sözde sevdiğini bilmez mi sandın
Beni ikinci kez yine kaybettin
Ozanın inleyen kırık sazıyım
Acılı nağme duyanın hazıyım
Özleme hasrete dünden razıyım
Gelme sen sevdiğin bilsem de olur
Konuşma istersen duymam sesini
Susma ne haldeyim söylesene dilim
Kuru yere oturdum seremedi kilim
Araştırsa bilemez içimdekini bilim
Dantel gibi sevdim o öremedi kilim
En dertli keman içimde çalar bilin
Hali hatırı sorduk söz bitince
Heyecan var dili durdu öyle işte
Havadan sudan konuştuk bitince
Gönül işleri sessiz öyle işte
Çor çocuk nasıl iyiler mi dedi
Kimseye söylemedim seni özlediğimi sakladım
Dilimi tuttum ama yüreğim firar etti turladım
Kapın kitli her seferde bana yer yok anladım
İsyan etti gönlüm ama ben hep seni pakladım
Kokun hiç aklımda yok ama burnumda tütüyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!