Ne garib haldeyiz…
Ne garib insan…
Hep bir papağanlık…
Eskiyi süsleyip, yeni pazarda satma telaşı, yarışı içindeyiz…
Sözler ilmik ilmik, ganevce gibi tekrar tekrar…
Oysa, sende Rumi’sin, Sen de Şems’sin, Yunus’sun…
Senin eksiğin ne?
Çünkü Sen Etten ibaretsin…
Onlar ise HAK’tan ibaretti…
Hey gafil, okuduğunu gözün değil, ruhun okusun…
Bırak papağanlığı, okutacağına okuduğunu yaşa…
Elinden bir iş gelmeyen kişi…
Ete deriye,cisme giren kişi…
Tebliğ, yaşamla tarzıyla olur…
Papağanlıkla değil…
Kendini böyle bağışlatamazsın…
Yol yakınken dön, ruhunla gördüğünü yaşa, yaşat…
Cisim son bulacak, ettiğin tekrar ise cisminle toprak…
Kalacak ruhun, ‘’AŞK’’ ve ‘’SEVGİ’’…
Sen ne kadar, örtersen ört cismini…
Ruhun açık…
Kapat ruhunun ‘’EDEB’’ yerlerini…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 2.11.2013 04:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!