Ardına düşme artık özümsemelerin
O vakitler çoktan geçti
Bir kırık eyvah kaldı terkinde
Yaşam seni solladı geçti
Bu suya bir gün terlerle koşacak
Ve sizleri bırakacağım:
Çakıllardan akacaksınız
Pembe köpüklerle
Kırılacak, kıvrılacak
Coşacak, durulacak
Bak şimdi
Elini ver bir Büyük Delta biçimi
Meryem’in önünde
Kan çığlığı
Beynimin kafatasımı yırttığı
Bir duruş biçiminde
Yok artık halim
Benim vay geçişlerim
Ünlem bile değil
İnilem midir?
İki gözü bilemem
Öğretmedi öğretmenim
Bu denizler eskidi
Suları artık dingin
Bir sarı kökboyası çaldım maviliğe
Nafile:
Yeşili tutturamadım.
Sıfır ve küçük yapraklar
Aç elini
Belki kaçan boyutları yakalar
Acımak
Bir yerde susmak
Ve bir yerde acımak
bilmediklerimiz gibi…
Affet beni,
Varsa gözlerin
Sen de…
Ben ki gülmeyi bilmedim
Hiçbir yerde dönmeyi görmedim,
Hayır, bu değil
Benim gördüğüm eller değişmezdi
Ve o iki ayak ordalarsa eğer,
Hiç bilmeyin
Bu evren tutku değil gitmezdi.
Aklım ve gururum
Kalbime indi
Kalbim ayaklarınıza
Ve siz ruhum,
Basıp geçtiniz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!