kayıp yıllar vardır her insanın ömründe
dikat et düşme çukurdur o yıllar bende
geç kalmak üzereydin lalsu
hazan mevsiminde geçti ömrümün çoğusu
bakışların mavisi damlar avucuma
lalsu
şiirden bir ev yaptım
camlarını çocukların gülüşlerinden taktım
çiçeklerle örtüm çatısını
tabanına yüreğimi serdim
uçsuz bucaksız ve derinden
böylesine bir tek seni sevdim
havada uçunca dağ kokusu
insanı sarıyor yaşama coşkusu
kafkasların eteğinde
kiraz bağları
daldakiler kiraz değil
televizyonu açarım
kan kan kan
dizi yıldızları mutluluk yıkan
yürekleri avuçlarında insanlara dayanır mı can
sokaklara çıkarım
BIRAZ HASRET KOKARIM BIRAZ DA GUL
(YEGENLERIME)
Fulya
artvinin yamaclarinda ki
narlar gibi gulusunu
acilarin inadina
yatağına sığmayan ırmaktım
hep sana aktım
sen bana uzaktın
karları giyinen ağacın dalındaki serçe gibi
çaresiz ve açtım
bal gülüşlerinle sar yaralarımı
kalbim sensin biliyorsun
kendine iyi bakmıyor musun
yağmur var sol yanımda
solarsın ak gülüm ve beni de soldurursun
IZMIR GIBI GAVUR OLUSUNU SEVERIM
ortak etmem acima
sokul yamacima
koynuma sokul
goreceksin ki sevdam bir okul
çoruh'un dudaklarında zeytin bağları
onları doyurur kafkas dağları
kafkasların burnunun dibinde
çay
fındık bahçeleri
çalıya dönmüş her biri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!