hayat oyununda ölüme çok erken (5/12/05) söbelenen
ufuktan doğan’ın anısına...
erken yoruldun hayat oyununda
bir karanfil gibi taşıyorum seni şimdi yakamda
geceye hüzünümü asma
yüreğim gibi yağar yarın
yeşilin cepklerinde sevgim
birazdan kuş sürüsü geçecek üstünden
öpücüklerimi saçlarına düşürerek
ben memleketim gibi çok renkli kültür bahçesiyim
kardeşliğin adresi
aşkın susturulmak istenen sesiyim
memleket kokulum
seni sevmek tek lüksüm
ahh şu cimri hayat
ne yarın dudağı
ne de rakının yanında beyaz peynir
insan hayatı sanki pazarlarda kelepir
GİTTİĞİN YERE BİRAZ DA BENİ GÖTÜR
(YÜREĞİMDE AKŞAMDAN BERİ ELELE TUTUŞAN DİZELER)
gittiğinden beri günler mayın tarlsı
ömrüm zamanın kirli dudaklarından düşürmediği sigarası
Yabanelde soğuk olur geceler
saçlarını ört üstüme
sevgini esirgeyip
beni yaşama küstürme
gençliğimi yaşamadan yaşlandım
seni sevmem mi suçum
ömrümün son noktasına kadar işleyeceğim bu suçu üzgünüm
bu akşam fazla geliyor şavşat’a ağırlığım
öylesine dağınığım
güneşin saçlarına sürtünerek
oyunlar oynardınız kuşlar
yoktu avcı korkusu
aç kedinin pususu
özgürdünüz mavi gökyüzünde
bana sizden geçti mavi sevdası
narın gülüşü
kurşunun tükürüşü
gülün verilene sevildiğini söyleyişi (dir)
kırmızı
gülde gülüşde
her köprüden geçişimde
eğilir altına bakarım
bilirim sokak çocuklarının
köprü altlarında yattığını
ve yüreğimi örterim
her sokak çocuğunun üstüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!