o güzellikler nerde kaldı
insanlığımızı kimler koparıp aldı
her günün aynasında
kendinize bakında halinize ağlayın
gözlerinizin ucuyla geğil
yaşamı yüreğinizle kucaklayın
korsan yaşamlarda
ölümüne sevdalar benim işim
ömrümün kalan günlerini güvercinin kanadına dizmişim
sen yurdumsun
yokluğunda başlar sürgünlüğüm
bir gülağacıdır babam
dalları zeytinağacının omuzlarında
bir gülağacıdır babam
kuşlar yuva yapar kipriklerinde
kışlar erir nasırlı ellerinde
anam günleri eğirir
bize mutluluk örer
fırtına olsak da bizler
o sabrıyla önümüze geçer
güzelliğin her türlüsü anamda vardır
anam bahardır
............./ istanbul’a kar yağıyor
................ yüreğime hasretin /
ah istanbul memleketimin en afet dulu
varoş evlerinin yoksul ve yorgun duvarları gibi yüzün
hep kendinden tüketmiş fahişe gibi rengin hüzün
kekre kokulu derelerden alırım haberini
sana benzetirim karçiçeklerini
insafa gel sevdiğim yorma gözlerimi
ayrılığın karyangını
özgürlük kadar güzel sevgilim seni yaşarım
yüreğim yoruldu susmaktan çıktı dile
benim için
sensiz boştur saraylar bile
doldurmaya fazlasıyla yetersin
hatta artarsın dört duvar eve
güzelliklerin taşar
bana engel değil
sevda yolunda
yalçın dağlar
ayaklarımı töreler bağlar
bir yanda sevdiğim bir yanda kurşunlar
kurşunlara gelirsem
ey insanlar bundan böyle hep ışık taşıyın yanınızda
memleketimin şahdamarı patladı
yarım kaldı gülücük
sokalardan eksildi bir kaç çocuk
o kediyi de göremeyeceksiniz artık
bir senin ardından
gözyaşı döktüm
öylesine tutum ki yaşamı atardamarlarından
gurbet önümde eğildi
kuşun bile etimi deldi
senin yaran her şeyden ağır geldi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!