yine yoksun
canıma okusa da ayrılık
bende büyüyorsun
biliyorum
aşk acıyı da yanında taşır
galata köprüsünün eteğindeyim
elimde bira şişesi
gözlerimde eminönü
ve gülmeyi beceren yoksul insanlar
gözlerimde martılar
yüreğimde sen
borçlarının üzerine çizgi çekeceğim
iki kişilik bilet ver bana ey hayat
sevdiğimle sevda turuna çıkacağım
ben bu sevdayı yarınlara ekeceğim
ben sevdanım koynunda
halen daha içime hüzün damlar
akşam karanlığında sarıyı giyinince camlar
beni santım santım büyüttü sokaklar
aç kaldım
susuz kaldım
her kadın bir adadır hayat okyanusunda
keşvedilemeden bir çoğu bakar ki ömrünün sonunda
sevgi yeşertmek isterken acında
umutlarım darağacında
izmir gibi sallanıyor yüreğim
yüreğinin kıyısında yarım istanbul
ortasında kocaman kars
elif kız
gül yanaklarına gülücüklerini as
yoksullara çok acımasızdır yaşam
istemez ufacık naz
masum bir öpücük bırakarak
gül kırmızısı dudağına
sokak çocuğu gibi sokuluyorum her gece
bir anımızın saçağına
soldu mu yediveren
güneş ile ay misket oynuyor
bir günün yırtık köşesinde
çocukluğum nerde
kimlerdir böylesine oynayan zamala
biz yeni başlamıştık güne
hüzün kaldı hazandan bana
çıkınca sendeki dağlara
onuda savururum uzaklara
bal gülüşlerin öptüğü yerde kalmaz ki yara
yeryüzünün bütün çocukları bayram eder içimde
seviyorum seni bugüne kadar tanımadığın biçimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!