Hayatımızı sevgiyi koyabildiğimiz zaman yaşam daha kolay “çekilir” hale geliyor diye düşünüyor ve öyle hissediyorum. Aslında, sevdiklerimiz zannettiğimizden de fazla olabilir. Bazı güçlüklerde onların sevgisi desteğimiz olmuyor mu? Biraz daha kucaklayıcı olursak....Biraz daha hoşgörüyle bakarsak...Ve, onlara sevdiğimizi neden her gün, hatta her an söylemeyelim?
İnsanların umutları var, hayalleri var... Bunların karşılığında beklentileri var. Umutsuz ve hayalsiz yaşanmaz ki. İstekler çeşit çeşit... O kadar güzel renkleri tasıyorlarki sırtlarında....Doğanın yeşili, göğün mavisi, güneşin kırmızısı. Bizler hep koşmak, hep birşeylere yetişmek, biraz daha rahat yaşamak gayesiyle geldiğimiz dünyada bu renklere kendimizi adar, dört mevsimi yaşamaya bakarız.
Ama olmaz! ... Hersey güzel gidiyor derken bakarız ki; içimizde dindiremediğimiz fırtınaların ifadesi sonuçsuz kalır. Susar, suskunluğun sesini dinleriz. Niye herşey güzelken birden yıkıldı? Yanlış nerede? .... Hani renkler? ....Grisi, mavisi, sarısı, kırmızısı....Anlatılamayan, anlatıldığında sayfaların almadığı, kalemlerin yazmadığı üzgün iç sesimiz...Bize bir “mağlubiyetin” haberini verir.
Sanırım; bizi o ruh halinden kurtaracak tek şey bu yenilgiyi espriyle karsılayıp, yine o tatlı gülümsemeye devam etmek....
Herkes yürür,
Yürür amma,
Sen de yürürsün,
Can yakıcı.
Yan bakışların, sözlerin, tavırlarınsa
Baştan çıkarıcı.
Merak mı, istek mi, cazibe mi ne?
Dayanamayıp hasretine,
Geçen akşam geldim seyrine.
Gelen su aynı, cevabın aynıydı
Kapılıp boş umide,
Kalmamıştı kolumu kaldıracak takatim,
Boğazımda ağrı,
Kalbimde çarpıntı,
Kesiliyordu etim.
Keratit, sinüzit,
Islisin...
Alnıma mı, gönlüme mi?
Elime mi, beynime mi?
Sen benim haremsim;
Bedenin yokken de
Rengin hep karadır.
Kampana,
Yüreğimin atışıdır,
Gümbürtüsünün sesidir.
İsli dumanın içimin acısıdır.
Göz var, bakıyor ama,
Görmekten aciz.
El var, tutmaktan yoksun.
Kollar şefkatten.
Kular var, var olmasına
Duymaktan mahrum.
Güzel isimler verir, güzel manalar,
Çocuklarına, ana-babalar.
Çünkü çocuk kıymettir.
Ne var Ki! Geçer zaman.
Asıl doğasıyla çıkar ortaya insan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!