Ahım tutsa ne çıkar, bırakıp gittin,
Hüzünle ıslanmıyor, güzel gözlerin.
Yakıyor yüreğimi, hırçın hasretin
Bilmiyorsun halimi, zalim sevgili.
Yine sardı ruhumu siyah geceler,
OĞLUM
Kimi zaman derin bir girdaba benzer,
Balık gibi bilsen de güzel yüzmeyi
Emişinden çıkmayı beceremezsin,
Hayatı av zannetme, avlanma oğlum.
Sensiz geçen günleri yaşanmış saymıyorum
Gözlerine bakmaya, yanarken doymuyorum
Sensizlikten yoruldum, hiç huzur duymuyorum
Yaşamaya gücüm yok hasretin de olmasa.
Ağlamazdım sevmesem gözlerinin rengini
ALDANMAYASIN
Göz yaşlarımın akmadığına bakma sakın
Unutmuşluktan değil
Çaresizliktendir suskunluğum
İçim her gün ağlamaktadır
BENİM İÇİN
Benim için bu gece bir şarkı söyle
Nağmelerinde biraz hüzün bulunsun
Gözlerine hakim ol akmasın yaşlar
Bakışına hasreti kat benim için.
HAYAT DURMAZ
Yıllar bir nehir gibi akıp giderken
Sanki dere yatağı ömür tüneli.
Aşınır yaşam boyu hergün bir parça
Sette çeksen önüne durduramazsın.
Bütün gün üç kişi oturup seni çekiştirdik
Kulakların çınladı mı bilmiyorum
Seni konuştukça
Bir sıcaklık sardı yüreğimi.
Hani arasıra içimizden biri
Olumsuzluğunu dökmeseydi
Kumdaki izler gibi silinip gidiyorsun
Anladım ki sen asla sevmeyi bilmiyorsun.
Gönlümdeki anılar birer birer yanarken
Gözlerini kapatıp, “unut beni” diyorsun.
Böyle masum bakışla kolay mıydı unutmak
Verilebilecek en güzel hediyeydi
Sevgilerin en yücesine,
Tadılabilecek hazzın
En doyumsuz olanıydı yaşadığım.
Koklanabilecek en güzel koku
Görebileceğim en güzel görüntü
Ne zaman aynaya baksam
Göz bebeklerimde sen varsın.
Ne zaman saçlarıma
Dokunsam dalga dalga
Parmaklarımın ucundasın.
Ne zaman uçsam göklere doğru
İzzet Selçuk Cumaoğlu 1953 Kayseri doğumludur. İlk, orta ve liseyi Kırşehir'de okumuştur. Gazi Üniversitesi Elektrik Fakültesini 1978'de bitirmiş, Türk Telekom'da Grup Baş Mühendisi olarak çalışmıştır. Yakalandığı kanser illetine yenik düşerek hayatını kaybetmiştir.