İzzet Selçuk Cumaoğlu Şiirleri - Şair İz ...

Yalnız değilsin yapayalnızlığın ortasında,
Karanlıklarında ben varım uykusuzluğun
Boğulan benim yalnızlığımın okyanuslarında.
Haydi git, git artık bırakıp da beni
Düşünme çaresizliğimin kollarında
Çaresizce boğuluşumu.

Çölde açan gonca bir gül gibisin
Penceremde uçuşan tül gibisin
Yüreğimde tutsak bülbül gibisin
Aşkım, sevdam, canımın içisin.

Hani dert ortağım, hani sırdaşımdın,
Hani karanlık gecemi aydınlatanımdın,
Hani paydaşım, hani arkadaşımdın,
Sensizlikten bunaldım ama yoksun sen.

Aklımdasın,
Kurşun dökmüşler gibi
Döküldün beynime.
Yasak masak dinlemem,
Utanmam yaşımdan başımdan,
Yirmibeşlik delikanlı gibi

Ilgınları kopardım sevdanın dudaklarından
Boğdum hıçkırıklarını gözbebeklerimin
Susturdum lânet olası şarkıları, sevdayı hatırlatan
Koparttım tüm prangamın zincirlerini
Bir kanser gibi ilmek ilmek saran hasreti yok ettim yüreğimdeki,
Binlerce kar tanesini bir gecede erittim avuçlarımda

Okyanus olsan, boğulurdum sularında
Kan olsan; içerdim seni doyasıya
Gözyaşı olurdum göz olabilseydin eğer,
Ses olurdum kulak olsaydın
Toz olurdum, burun olsaydın
Yalnız sana kavuşabilmek

VAR MI FORMÜLÜ

Nasıl kolay unuttun almıyor aklım,
Sihirli değnek mi var yoksa elinde?
Bir yol bana da öğret bunun sırrını
Unutmanın formülü var mıdır sende?

Vefa sendedir diye sana bağlandım,
Karanlık gecelerimde ışığım olur
Yüreğimi sararsın sanmıştım.
İnanmıştım yürekten seversin diye
Sen de çıktın vefasız, yine aldandım.

Parmağımın sihrini
Boşaltsaydım tenine
Üşürdü kemiklerin.
Bir dokunsam eline
Boşalırdı yüreğin.
Öper iken boynundan

Ne oldu güzelim, neden asık suratın
Katlanmayı bilmezsen, asla olmaz muradın.
Gözlerinden okurum hasretin şarkısını
Umudunu yitirme, saracaksın aşkını.