Yitik günlerimin mavi matemine dalıyorum,
Sevda hisleri geçip gitmesin diye.
Her gün sahte gözyaşlarıyla ağlıyorum,
Sevgilim benden kaçıp gitmesin diye.
Takvim yapraklarına perçin vurmak istiyorum,
Uzun süren hayatta akıp gider ömrümüz,
Bin bir çeşit sevdayla yanar durur gönlümüz,
Bir an bile boş bitmez dert doludur günümüz,
Gün biter zaman gelir toprak olur tenimiz.
Kırmaya gerek mi var, bir insanız hepimiz,
Vakit gecenin bir yarısı,
Uykularım, uykusuzluğumla boğuşmakta
Ve sen, uzaklarda da olsan
Hâlâ aklımdasın.
Arzularım benden hayli uzak
Korkularım karanlıklarda çığlık çığlığa,
Ağladı gözlerim sensizliğime
Yalnızlık bomboş sevilere kucak açtı.
Yitirdim kaybolmuş düşlerimin derinliklerinde
Sevmekten hayli uzak seni.
Ağladı gözlerim sensizliğime
ZAMAN
Boşa geçen zamanı hayattan sayma,
Akıp giden deryalar, seller gibidir.
Anlamazsın hiçbir gün, ömür tükenir,
Sel önüne kapılan kumlar gibidir.
Yepyeni bir gün başlıyor,
Gün, parlaklığının ilhamını
Gözlerinden,
Kuşlar coşkusunu,
Nefretten arınmış yüreğinden alsın.
Ruhun
Biter mi hiç oflarım, sevgin yürekte
Çiçek gibi soldun da, gittin sevdiğim.
Umut bile kalmadı, bitti dilek de
Ateşimi söndürüp, attın sevdiğim.
Ateş idim kor oldum, kavruldum artık
Ben seni ne kadar özlediysem,
Yarısı kadar özle sevdiğini,
Gör bak nasıl yanacak için.
Ne kadar hasretsem sesine,
Yarısı kadar hasret kal
Duymak istediğin sese,
ANLATAMIYORUM
Hergün
Belki ararsın diye
Bu köhnemiş odamı bekliyorum,
Istırabım büyüdükçe büyüyor
Hoş sohbet sevdalar kalmadı artık,
Nerede başladık nereye geldik,
Beraber ağladık, beraber güldük,
Sözlerin bağlıyor beni hayata.
Kurumuş bahçede yanmıyor ocak,
İzzet Selçuk Cumaoğlu 1953 Kayseri doğumludur. İlk, orta ve liseyi Kırşehir'de okumuştur. Gazi Üniversitesi Elektrik Fakültesini 1978'de bitirmiş, Türk Telekom'da Grup Baş Mühendisi olarak çalışmıştır. Yakalandığı kanser illetine yenik düşerek hayatını kaybetmiştir.