Mertlik herkesin harcı, değildir şu hale bak,
Öyle kolay dikilmez, burçlara şanlı sancak.
Vuruşup cenk ederken, dalıp düşman içine,
Yere düşmüş bir yiğit, sırtında kalleş mızrak.
4 Mart 1997- Salı / İzmir
Menfaat yaman şeydir, bilmez misiniz hocam?
Haksız yere kaç kişi, edindi servet makam.
Ha etini yesinler, ha hakkını insanın,
Hepsi bir kabileden, kimisi modern yamyam.
29 Kasım 2010
Hanlar, hakanlar öldü, ne aldılar giderken,
Saraylar, sırça köşkler, hepsi benimdir derken,
Elmas, altın, yakutlar yine dünyada kaldı,
Son varı bedenini, türlü böcekler yerken.
13 Mayıs 2005- Cuma / İzmir
Postacı çal kapımı, ondan bir mektup uzat,
Kaldı gözüm yollarda, yetti cana bu hasret.
Aylar mevsimler geçti, dönmeyecek belli ki,
Bari bir haber gelsin, senden umarım medet.
13 Temmuz 1987-Pazartesi / Ödemiş
Vur neşteri be doktor, sök kalbimi derinden,
Bir bak iflah olur mu, yaralı her yerinden?
Öleceksem öleyim, çekecek hal kalmadı,
Kurtar beni bu dertten, ayır onu yârinden.
14 Eylül 1990-Cuma / Bilecik
O ateşi sen yaktın, beni içine ittin,
Yandıkça aşk narında, acımadan seyrettin.
Madem kül olduğumu görmektiyse muradın,
Daha kızıl kor iken, neden ansızın gittin?
17 Mayıs 1989-Çarşamba / Ankara
Bu şehr-i İzmir’dir ki, bi misl ü behâdır,
Bir sengine ne Acem, cümle âlem fedâdır.
Güneş bile günbegün doğar yurdum şarkından,
Meyleder daim ona, belli ki bu sevdadır.
Hadi ben seni sevdim, bilmeden hata ettim,
Gözlerine aldanıp, cismim ateşe attım.
Demedin ki gözlerim yalancıdır inanma!
Baktıkça mum misali; eridim, aktım, bittim.
27 Şubat 1989-Pazartesi / Ankara
Gelir geçer sanmıştım, dert etmedim evvela,
Ne var ki bu yangını, söndüremedim hala.
Neler neler denedim, seni unutmak için,
Çırpındıkça tutuştum, oldum daha müptela.
14 Ekim 1988 – Cuma / Ankara
İşte musalladayım, çok geç kaldın be gülüm,
Gördün ya dur desen de, beklemiyor bak ölüm.
Yıllar yılı gözledim, yolunu hep ümitle,
Yedi bitirdi beni, bu bekleyiş, bu zulüm.
6 Temmuz 1989-Perşembe / Ödemiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!