İLKLER
Hikmet Çocuk ‘un İlkleri
Hikmet BARLIOĞLU
Öyküler
“Fikret Polat ‘a”
‘Her yaşanan ilktir. HB’
-1-
'Marraş 'ın Çorrapları...' Diye çorap satardı,
Neş 'esiyle dünyayı birbirine katardı.
Çilelerden uzaktı, yalnız sevda peşinde,
Bütün gün eşek gibi çalışırdı işinde.
Mahallede bir kıza gönlünü vermiş idi,
- Duydun mu Perişan? “Cik” dedi. Parmak Çocuk “Cik” dedi.
- Duydum Ferhat, “Cik” dedi. “Cik” dedi bu kutsal konuk.
- Parmak Çocuk sen “Cik” mi dedin? “Cik” lendin mi güzel kuş?
Parmak Çocuk her hangi bir yanıt vermedi; bulunduğu yerde durgun, çekingen bakındı. Yine yem yemedi, yina su içmedi.
Ferhat Dede ile Perişan Nine, gözlüklerini taktılar, bir aynı gazetenin sayfalarını yarıdan bölüşüp okudular ve okurken kendilerine ilginç gelen konuları birbirlerine aktardılar. Perişan Nine bir ara, okuduğu sayfayı yaşlı eşine uzatarak:
- Şuraya bir baksana Allah aşkına, bey. Dedi. Adam neler neler söylemiş.
Şu anda çay içiyorsundur kirazların gölgesinde,
Yine elinde o ince belli, geniş ağızlı bardak vardır,
Ve beyaz örtülü, yuvarlak masada bir-iki çörek,
Belki beni dinliyorsundur
Gülerek.
Yapraklar gönderdim sana rüzgarla
Ve daldan süzülen ince bir yağmur.
Hangi rengi görsen hatırla beni;
Renksiz hatırlamak bir hayli zordur.
Gökler deniz gibi, ay bir tekerlek,
Bana avucunla bir yudum su ver,
İçeyim yüreğim kanarcasına.
Seni öylesine candan sevdim ki;
İçerim kavrulup yanarcasına.
Ne ki hayal etsem tutuşuyorum,
Gönlümde yer kalmadı
Yabanlara, ellere.
Aklım hiç uslanmadı
Yine senle elele.
Sen benim tek aşkımsın,
Gurubu benzetsem yanlış mıdır
Yaralı yüreğime?
Çiseleyen yağmuru gözyaşlarıma,
Rüzgarı söz dinlemeyen gönlüme
Ve denizi
Dilime?
Karından zarar mı edersin kaderim
Bir kerecik de benim yüzüme gülersen?
Uzandığım dallar kırılıp da gelmezse elime,
Karlar yağmazsa bel bağladığım yüce dağlara,
Girmezse tek bir kerecik bir pabuca iki ayağım,
Kırılıp kalmazsa kollarım yen içinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!