Ömür dediğin bir arpa boyu yoldur.
Elinde amel defterin işin zordur.
Yürdüğün ne yol, yediğin ne yollukdur!
Bu bir gaflet, uykusundan uyana dur.
Neriman der: Bırak sazı etme nazı,
bilse ki insan
ilâhî aşkın inse yansımasını;
hiç oyalanır mıydı aşk,
ölümün de öleceği zamanda.
delilenme sür git.
revan olduğun yolda her çukur
Salacaktan atacakken kuşlara yem
poz vermeyi de öğrenmiş
martıları
Üsküdarın.
Rivayetlerinde değilim
hangi şair şiir peydahlamadı ki
seni gördüğünde
hangi şehir aldatılmadı ki senin koynunda
şiir gibi ne ki
şiirin ta kendisi
istanbul
sevdin mi
ayak bileği ince kadın
seveceksin
dağıtacak ayak sesi yürürken sessizliği
şehrin en kalabalık yerinde
belki de istiklâl'de
İçimde kocaman bir intihar süsü
Şakağına dayamışım yanakları acıyan gülüşü
Giyotin ağızlı kelimeler
Gözyaşlarım ne kadar derinmiş
Boy verince anlıyor
İnsan
hikâyedir başkalarına sizin gerçeğiniz
kustuğunuz kan
kızılcık şerbeti gibidir
on
lara
su ısıdan habersiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!