İsmail Nerimanoğlu Şiirleri - Şair İsmai ...

Oldum olası sevmedim
birinci hamur kitapları.
Gözümü yorduğu kadar
yormadı cebimi!
Sevmezdim,
içindeki şiirleri sevsem de...

Göçmek,
kuşlara mahsus değilmiş;
öğrendim.

Sonra
kanadı

görmüyordum çok zamandır
gitmiştin
senden sonra herkes
tin tin tinimini hanım edâlarında
koydum oraya bir mim
sonrasından sonra

Öylece tut ellerimi…
git/me.
Kal.

Kāl geliyor ama
dilim la’l!

aşkın olur mu dili
sevince konuşuyor gözler
yaşamak ölmek sebebidir
girince hayatıma sen
tiryakisi oluyorum
aşkım

Neyse
denize kara parçası
sen de öyle.

Koynunda
soyunup her gece

Şehre bir film gelir;
ben, filmdeki karakter oyuncu.

Az çekmez benden…
Ölmeyince bitmez bilirim film.
Bitsin diye değildir gayretim;

ücrasında kendimin
öyle çok şey var ki
konuştuğum

bakmayın sirkteki palyaçonun
mutluluğuna

Kelik kokulu bakışların,
umut arası otlu peynir sevdası
ve

s.o.s. verirken ümitler,
çöle sarılmış,

çağlayarak
doldurarak
akarken her yerine
acılarım
saat tam da
sıfır biri otuz dokuz geçiyordu