Geçen gün kıyısına vurdum kendimi
yaşadığım şehrin nehrine.
Öylece kalakalmışım suda
nazarımla.
Bir dost yaklaşmış yanıma
fark etmemişim.
vagonundayım ömrümün
en son kompartımanında
katar katar dağlı, karlı ovalardan geçerken
kampanaları çalar
göğü simsiyah dumanı kaplar
lokomotifin
Kentsel dönüşümler yaşıyoruz
Kalabalıkları sefertası apartmanlara gömüp
Yalnızlıklar ekiyoruz.
Düşsel devinimlerin
İmgesel fakirliğin de
Sana geliyorum
Elinden tutmuş
Çocukluğumun
Hayallerimi bir yanıma sıkıştırıp
Sonra çocukluğuma
Uçurtma yaptım
bazan hava ayaz mı ayaz
bazen de gök delinmişde su akıyor gibi bardak bardak
ya da ağustos sıcağında
köşeye kendine göre en köşeye
sinmiş
bir emi
Size 21. yüzyıldan sesleniyorum
Düşleri defnedilmiş mağripli gibi
Bir feverân yeri gönlüm
Ellesem yanıyor dillensem kanıyor
Sevmeye başlamak dedi içimdeki derviş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!