İsmail Nerimanoğlu Şiirleri - Şair İsmai ...

İçimdeki seni
bir görsen,
sen…
Sende erir ben olurum;
ben sende
dem olur,

Öylece tut ellerimi…
git/me
kal.
Kāl geliyor ama dilim la’l!
Gözlerime bak
an

kokunun olmadığı odalar
sessiz çığlıklarına sarmalanış
enjekte ediyor kendine varlığını

aralanırken kapı
yağlanmamış menteşesi

düş kırığı
bir gülüş

can kenarı olsun
günebakan çiçeklerini seyreden
dîlimin yeri

tek perdelik bir oyun
oyun içinde
–duyun–
oyun
oyun beğler oyun
birbirinizin altını oyun

anılar kırık dökük
bir tebessüm çizik taşıyor
kanıyor
anıyor
yanıyor

Aylardan Cemâziyelâhir.
Yıl 1410
takvim yaprağı 23 gösteriyor!

Esmer günler düşer Bakū’ye.
Gönlüm düşer

hatırlamıyorum
kaç sözlük kullandığımı

en irisinden bir
kelimeye ilişir
bakışlarım

Gözlerin diyorsun
Yüreğim ağlıyor ondandır hüznü
Nemi kurumamış
nazarımın
Ötesi Leylâ
Yani sen

Kısa yol hikâyesidir bizimkisi.
Kırıkları olmasa gönlün,
ağırlığında yükün,
odunları oda taşırken
eğrisine tamah niye?