İsmail Nerimanoğlu Şiirleri - Şair İsmai ...

bir türkü geçer içimden
güftesinde sen
dokunurken bağlamamım tellerine
dedem korkut'tan bir hikâye
sen ve ben

aklınızı benimle ölçmeyin
uzunluğunuz kâfi gelmez
dokunmayın yaralarıma
incinirsiniz kabuklarında
kâfi gelmez
kafiye gelmez

Umutları vardı
Ekmek arası

Ekmeği vardı
Kurumuş
Beklemekten

aklınızı benimle ölçmeyin
uzunluğunuz kâfi gelmez
dokunmayın yaralarıma
incinirsiniz kabuklarında
kâfi gelmez
kafiye gelmez

Bir koca çınar kalkar bu şehirden
Ezelden ebede
…ve dört inanmış adam
omuzlarda babam

dokunmayın bam telime

sonsuz bir bekleyiş benimkisi
ufka takılan hayallerim
gemiler dönerken geriye

ellerim bir tualin fırçaları gibi
dokunurken denizin ses/sizliğine

Ödünç versem kendimi
Hüzne banılmış kelimelerimi
Ayıklar mısın
Ayıkmam için

Sonra tuvalime dokunsan

ücrasında kendimin
öyle çok şey var ki
konuştuğum

bakmayın sirkteki palyaçonun
mutluluğuna

nedense
-di'li geçmiş zamanları sevmiyorum
şimdiki zamanda yaşamak varken
-miş, -muş'lu halleri de...
ne öyle
masal dinler gibi.

Çekerken
Yalnızlık bile yalnızlık
Gülümse
Şairi çekiyor
Şiirimizi