İsmail Nerimanoğlu Şiirleri - Şair İsmai ...

zamanlı zamansız imgelere vurulmak
işitsel bakışlarda
tasvirlerinde kaybolurken
çocukluk anılarımızın
en lüks gofretinden istiyorum
kara bakkal'dan

En son
Sen giderken yağmıştı kar
Senden haber gibi geldi
Ajanslara düşünce

Üşümesin diye

Ömür dediğin bir arpa boyu yoldur.
Elinde amel defterin işin zordur.
Yürdüğün ne yol, yediğin ne yollukdur!
Bu bir gaflet, uykusundan uyana dur.

Neriman der: Bırak sazı etme nazı,

bilse ki insan
ilâhî aşkın inse yansımasını;
hiç oyalanır mıydı aşk,
ölümün de öleceği zamanda.
delilenme sür git.
revan olduğun yolda her çukur

Yazarken terliyor kalemin,
kırılası ucu.

Haykırıyor sensizliğe:
seni
seviyorum, demeyi.

an gelir hicap eder
özgürlük

insanlığın iftihar heykeli
ilâcı olsa
sürer başına

paslı bir gülüşün
kör bıçağına kurban gitmiş
bir ömür

intihar kokan
sifon sesli kahkahanın izleri

Düşleri vururlar kanatlanırken cümleler,
yiyemediğimiz yemeğin kokusuna yavan ekmeğimizi banarken.

Huzur zayiî ilânıyla bulunmayan,
kaybedince sözlükte hiç olmayan,
kâmus gebe…

Salacaktan atacakken kuşlara yem
poz vermeyi de öğrenmiş
martıları
Üsküdarın.

Rivayetlerinde değilim

hangi şair şiir peydahlamadı ki
seni gördüğünde
hangi şehir aldatılmadı ki senin koynunda
şiir gibi ne ki
şiirin ta kendisi
istanbul