Sen gölün adamı, ben denizin
Zoyle gibi kirletme suyu
Temizleyemezsin
Sen yığınsın
Kalabalık ve de modern
Yürüyorum...basamaklarını sayıp gökyüzünün
Renk renk,koku koku; varlıklar nöbette
Biliyorum saklandığını bir yerlerde düşünün
Sevda,ayrılık ve sen; kayıp değilsiniz elbette
Gidiyorsun
Avuçlarımda bıraktığın yeni acı
Kavuruyor topuklarında
Gitmek üzere olan bir sevgili var
Sen giderken
Bütün aşklar senden sonra başladı
Daha on yedisinde gülümserken ruhumun bakir dehlizleri
Kokuların afif yankılarını öğretti
Yokluğun...
Var mıydı ruhun
Bu aralar kendime paralelim
Geziyorum içinde damarlarımın
Ne varsa hissediyorum aşka dair
Geçmişte bir günde ılık bir kan üzerinde
Bir sigarayla yakıyorum bir başka sigarayı
Ben uçurtmayım
Sen uçurtma...
Ne biçim bu aşksa bu,
Yenildik hep rüzgara
Tan vurdu, şafak vurdu ve gece
Sessizlik çöktü senin unutulduğun yere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!