Açıyor yemyeşil yapraklar
Bol suya doyuyor topraklar
Kırlarda kuzular oğlaklar
Oynaşır bahar gelince
Kırlar bir gelin misali
Hakkı anan dillerine
Ona giden yollarına
Yarattığı kullarına
Düşünerek bakarım ben
Ağaçların dallarına
Gençliğimde ilk defa bir kız elimi tuttu
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu
Göz göze geldiğimiz an bana sevgiyle baktı
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu
Onu tanıdığımda çıtı pıtı bir kızdı
Bu yılda şu yaza ereyim
Arpa ve buğday dereyim
Sen iste canım vereyim
Benim ol gönül sultanım
Yağmur rahmeti bol oldu
Düşünüp hayal ettim eski günleri
Kadife şalvar dizde gezenler vardı
Ay a ışık verirdi o gülen yüzleri
İpek şallar içersinde güzeller vardı
Bilmezlerdi tayt tişört mini eteği
Bir nisan sabahı güneşin ışığı
Bahçede gül açan elma ya düşmüş
Gülün pembe rengi beyaz’a inat
Polenler saçarak açmışta açmış
Kayısı ve bademin çağlası yeşil
Ünüm yayılsa da dünya ya
Cismim Konya da Konya da
Yıllar yılı hep anılacak tır
İsmim Konya da Konya da
İnsanoğlu üretken olmalı
Ünüm yayılsa da dünya ya
Cismim Konya da Konya da
Yıllar yılı hep anılacak tır
İsmim Konya da Konya da
İnsanoğlu üretken olmalı
Bahar kışa gülüp işmar ediyor
Lodos yeli eserde karlar eriyor
Çiğdemle nevruzdan koku geliyor
Dumanlı başınızla güzelsiniz dağlar
Çıkardınız hep eşi dostu düşümden
Gördüm gözden akan gizli dide’yi
Ağlıyordu iki gözler yar deyi deyi
Siyah saçlar örtmüşler beyaz sineyi
Sessizce duruyordu yar deyi deyi
Çerkez kızları eşine sadık diyorlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!