Bıraktım her şeyi karanlığın ötesinde
bundan böyle hükümsüz bir hayatın içindeyim
değersiz hayallerle kuşatılmış her yanım
ruhum zorla söndürülmüş bir ışık
önümde suskun yalnızlık
Yiğit yüreğimin içinden
bir cesur sevdaya dair
yasaksız şiirlere düşürdüm de adını
sorgusuz sualsiz hükümler giydim
savcım sen oldun yargıcım sen
mahpuslarına düştüm
Bir gece vakti içimizde sönmez bir ateş
yürüdük varoşların o umarsız sessizliğinde
arkamızda karanlığın kör olası gözleri
eller tetikte kulaklar kirişte
günlerden son aylardan nisan
neler bekler hayattan insan
Ne isterse yapar insan evladı
bitmeyen çıkarlar uğruna
güçlüye her şey yasal
güçlüye her şey çare
küresel sömürü savaşlar ölümler
daha ötesi bir atom bombası
Boşa bu yaşam
boşa bunca umut
en güzel duygularım boşa
ah çocuk yüreğim
parçala göğsümü
yırt tenimi
Eski bir sahilde denize karşıyız
güneş ağır ağır batıyor
renklendiriyor akşamı ufuktaki kızıllık
bizde ise bir alacakaranlık
dört kişilik bir masadayız
ben ve çocuklarımız
Dün her yanı temizledim sildim süpürdüm eskisinden
daha iyi
çok temiz olmasa da ben gibi bir ihtiyarın yapabileceği
kadar işte
tıraş olmadım saçım sakalım biraz uzadı
ama kimseye de zararı yok
Düşmek her akşamın içinden geçerken
bir hüzünden bir hüzne
kul olmak bitmemiş çılgın bir yangının
sönmeyen ateşine
sonra birikmek bir çığ gibi
söz dinlemeyen bu hain yürekte
Güneş batar da
karanlık basar ya çatıların üstünü
sarı ışıklar yanar apartmanlarda
sevinçler pencerelerden taşar
oralarda mutlu insanlar yaşar
aklım kalır sıcak odalarda.
Bu yaz akşamında
yalnızım baştan aşağı
gözlerim yanıp tutuşmuş yokluğunda
yitip gitmişim saçlarının çıkmazında
bul beni bu son demde
şimdi tam zamanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!