İsmail Akyüz Şiirleri - Şair İsmail Akyüz

Artık ağaçlar çiçek açmada
bir kış daha geçti usulca
eriyen karlarda kaldı gök gözler
artık bahar geldi gelecek
peşinde derin sevdalarla bir yığın
içim sızlıyor ince ince

Saka kuşlarının cıvıldaması ile uyandım
bu bayramın ilk sabahına
pencereme akın etmişti güneşin ışıkları
galiba her zamankinden daha erkendi
ürperdim bir an biraz da serindi
bu sabah serinliği de pek sürmez

Yer sarsılıyor birkaç gündür yürekler ağızda
aklımız başımızdan gidiyor her defasında
bir yanda can korkusu bir yanda mal
artık o da dertler benim olsun dünyasında
ne güzel unutulmuştu ne kadarda rahattık
sıkı bir abone olduk bir kaç gündür

Yeni sevdaların gölgesinde yol alsam da
bıraksam da anılarımı bir kadının yatağına
kapanırım kendimin içine hep saklanırım
bencil bir yüreğin sevemediğim karanlığına

Gecelerden bir gece gel
yaşanan hayatların yaşanmamış günlerinden
bana gelir gibi her zamanki gibi
sorgusuz sualsiz gel hiçbir şey sorma,
neler oldu kim günahkar kim masum hiç sorma.
hiçbir şey bıraktığın gibi değil

Kime sorsan söylerdi sana
ister miydim hiç senden gitmeyi
kuruyup kaldı susuzluğundan
göçebe yorgun yüreğim
sen beni unut artık
ben sevildiğim yerdeyim

Akıp giden zamana uyan bu yüreğin sessizliğinde
melankolik bir şarkının acıtan hüznüne sarındım
gizlenmiş duyguların karmakarışık açmazındaydım
sen ise her şeyi boşlamış bir hayatın son intiharıydın

Yüreğim kadar soğuktu kar yağıyordu gece yarısına

Seni görmeden yaşadığım ne kadar çok zaman geçti
beraber biriktirdiğimiz ne kadar anı varsa küllendi
ayaklarımızın değdiği izimizi bıraktığımız her yer değişti
İstanbul bile o eski İstanbul olmaktan vazgeçti
çocukluğumuzun gençliğimizin anılarını birer birer
tüketti

Hep duvarda sırtım
hep dip masalardayım
nerede olursam olayım
bir kahvehane bir lokanta
bir çay bahçesinde
hep arkamı kollarım

Seni görmek ne kadar güzeldi
yan yana oturduk
bedenlerimiz ilk defa birbirine değdi
bu sıcaklığını ilk hissedişimdi
hiç konuşmadık sustuk kaldık öylece
gözlerimiz meraktan ölüyordu bakıyorduk işte