Işıl Başkalem Şiirleri - Şair Işıl Başkalem

Akşamın oluşunda
Bir hüzün vardı.
Karanlık yavaşça bastı.
Söz dinlemeyen bir çocuktu
İçimde çırpınan
Başını okşadığım

Kimse
Kalbindeki yerimi
Dolduramasın diye
Terk ediyorum seni.
Üstelik yeni bulmuşken.
Biliyorum...

Seni bir kez söylemiştim.
Ortasındaydı mayısın.
Karşıma dikilivermiştin.
Oysa hiç özlememiştim.
Hani özlemeden,hiç bir beraberliği yaşamayacaktım,
Söz vermiştim kendime?

Sen
Bilmediğim bir yerlerde
Belki de düşüncelerimdesin.
Düşünürken de
Düşünmezken de.

Sana seni anlatsam
Her şey dışarda kalırdı.
Ve soğuk.
Aç kediler gibi
Bekleşirdi yüreğimde
Sıcak kelimelerin için.

Gece gündüzü kovalamaz sanma.
Çıkarıp çıkarıp hayalimden yüzünü
Avunurum sanma.
Erkenden gelen bir kayıp,
Zamanla bulunur sanma.
Zaman sadece bir oyunsa

Bazı sözler
Sadece unutulmak içindir.
Görevini yapar
Sonra imha eder kendini.
Zaman her şeyi silip süpürürken
Doymak bilmez insan gibidir.

Sevmeden sonra
Ölmeden önceyse acı.
Ayıbı örterse
Bir avuç toprak...
Sonra sokup
Yılan olursa sevda.

Ne sana söyleyecek güzel bir şarkım var.
Ne de kanatlarım var
Seni uzak ülkelere taşıyacak...
Ne yıldızlar kadar uzaklardan bakabilirim gözlerine.
Ne karanlık gecelerini aydınlatabilirim ateş böcekleri gibi...
Usul usul çarpan bir kalbim var yalnız.

Gözlerinin içindeki
Karanlık duvarı sevdim.
Kendini uzakta tutan,kendinden.
Bir rüzgâra kapılıp gitmemek için
Durduğun.
Sesin duvarları aşıyor oysa.