İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Varla yokun arası,
Bir imtihan sırası,
Gönüllerin yarası,
Kulluktur hep beklenen.

Dünya ahiret arası,

Bidatler dolmuş dinin tarife,
Aslında Hakkın fermanı değil.
Hikaye bunlar gerçek arife
Onlar sofranın hayranı değil.

Arif olanlar düşmez tuzağa,

Bir şehre vardım ki kurbiyet yurdu,
Ayrı gayrı denen, elden kurtuldum.
Fırtınalar dindi, kasırga durdu,
Deli deli esen yelden kurtuldum.

Nasılsa yazılmış ezelde yazım,

Yaratılan hep latif,
Kusur benim gözdedir.
Hayatı bilene hafif,
Kusur benim dizdedir.

Nefsime çok takıyorum,

Gündüz geceye muhtaç, gece yıldıza;
Çimen toprağa muhtaç, meyva ağaca;
Bana sen lazımsın.

Kalem deftere muhtaç, çiçek suya;
Yağmur buluta muhtaç, toprak tohuma,

Nasıl daldık üç beş günlük dünyaya,
Hesaplar, kitaplar mahşere kaldı.
Haramları bak doldurduk bünyeye,
Helaller, iyiler mahşere kaldı.

Her türlü işini kendine yontar,

Avrupa'ya hayrandık, ne mümin ne kafirdik,
Allah'a inanırdık,''şeriat yok'' derdik,
İnançlar harmanının kolayından giderdik,
Bitti artık o dönem o da bir masal oldu.

Nasıl bir dönemdi inancımızı yedi,

Sen meleklere özenme,
Melekler sana özensin,
Alem vasfınla bezensin,
Fıtratınla sen meleklerden güzelsin.

Bir meltem ol es usul usul,
Sana dokunan aşka kavuşsun,
Kimsesizlik çöllerine
Yüreğinle uç
Uçur, insanları
Yedi kat semaya,

Besmele her işin başı, zengin fakir Mevla'yı anar.
Güle aşık olan bülbül, öter Mevla'yı anar.
Binbir renkte gül, kokar Mevla'yı anar.
Bulutlar akıtır yaşı, yıldırımlar Mevla'yı anar.

Ağaçlar eğer dalını, çiçekler Mevla'yı anar.