İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Hala beni soruyormuşsun,
Beni daha çok arayacaksın.
Güzel günleri anıyormuşsun,
Daha çok dizine vuracaksın.

Yaşın ilerlemiş, saçın ağarmış,

Yadıma düştün bir an gönlüm nasıl dayandı?
Lambada titreyen alev söndü, ışık da dondu.
Nöbetçi asker gibi bekleyen uykusuzluğum
Göz kapaklarıma inat uykum da dondu.

Sıladan ayırıp dolaştırdığın Ferhat gibi,

Kesilse başım aksa da kanım
Bu dava uğruna gitse de canım,
Tükense herşeyim kalmasa hanım,
Bu yoldan geriye dönmeyeceğim.

Anam, babam, yarim el olsa bile,

DÖNÜŞÜN?
Gelir mi sonu bu bekleyişin?
Ne zaman olur senin dönüşün?
Bir veda mıydı o son gülüşün?
Ne zaman olur senin dönüşün?

Dostu olmalı insanın
Orman gibi gölgesinde saklayan
Dostu olmalı insanın
Dağlar gibi sırtını dayadığın.

Dostu olmalı insanın

45 yıldır dolaşırım dert ile,
Derdime derman dost bulamadım.
Veren oldum hep aşk ile,
Yüreğim açacak dost bulamadım.

Erken çıktım ben sıladan hem yurttan,

Yine hazan çökmüş bizim illere
Göz gözü görmüyor bakın ha dostlar.
Garibin göz yaşı dönmüş sellere,
Durmayın bir çare bulun ha dostlar.

Dünyaya verdiğin emekler boşa.

Dostluğa gel, bırak dünü,
Yarın çok geç olabilir,
Bugün kıymet bilme günü,
Sonra çok güç olabilir.

İyiliği seçemezsek,

En samimi sözlerle ''dostum'' diyenler,
İyi niyetimi çalıp da gittiler.
En ufak bir şeye ''küstüm'' diyenler,
Beni bu hayata küstürüp gittiler.

Yürek ateşimi boşa yandırıp

Mekke şehrinin eşsiz bir gülü,
Hakkin hakikatin susmaz bülbülü,
Cennet bahçelerinin güzel sümbülü,
Allah'ın habibi en son Resulü.

Görmedim ben seni kendi dünyamda,