İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

İbret nazarıyla baktım haline,
Duygular değişmiş, haller değişmiş.
Zehirler saçılmış senin diline,
Hedefler değişmiş, sözler değişmiş.

Allah'ın kitabı hak idi sana,

Bir gönlüm var düşman başına,
Ateşlerde yakmayı sever.
Sevdalar içinde boşuna,
Mecnunca dönmemi sever.

Sevdalara ateşe atar,

Başı gökte dolaşanı
Hayallerde yaşayanı,
Kederleri taşıyanı,
Sevdi yine deli gönül.

Gözlerim bak yaşla dolu,

Hak yolunun deryasına,
Kulluğun en fenasına,
Aşıkların sevdasına,
Varamazsın demedim mi?

Bu yol abidler yoludur,

Acılara hergün acıyı kardım,
Yaralarım oluk oldu kanadım,
Derdime hep bir derman aradım.
Derdim bana derman imiş bilmedim.

Gülmedi bana birgün kaderim,

Hastayım derdime bulunmaz derman,
Derdimin dermanı ararım bilinmez.
Katlime mi verildi benim bu ferman,
Suçumu sorarım kimseler bilmez.

Atım yok ki uzak ele varayım,

Başına ne gelirse dilden olurmuş,
Uzak yolları yakın eden dil olur,
İnsanı sevdiren dil olur,
Ağulu aşı bal eden dil olur.

Muhabbet bağına divan kurulur,

Bir ile vardım ki vuslatın yolu,
Ayrılık, gayrılık dertten kurtuldum.
Fırtınalar dindin, kasırgı durdu,
Deli deli esen yelden kurtuldum.

Ne güzel yazılmış, kaderde yazım,

Allah'ın dinini kendi çıkarlarına alet edenler,
Allah'ın emirlerine bedel biçenler
Din ile dünyalık edinenler
Kör Deccal'in sözünü dinlerler.

İsmi ''Hocaefendi'' üstad, şeyh olanlar

Gelişinle mamur ettin bağımı,
Gidişinle viraneye çevirdin,
Yanında bayram eden aklımı,
Yokluğunda divaneye çevirdin.

Görünce seni oluverdim şaşkın,