İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Umudu veren sensin, kederi veren sen
Hüznümüzü sevince çevir, Allah'ım.
Senden isteyen Aciz bir kulum,
Cennetine kavuştur Allah'ım

Şükrüne yetmez ibadetlerimiz, aldığımız nefesin

Arzu halim sunmaya çıktım karşına,
Huzurundan beni kovma Allah'ım.
Sevabım yok bilirim sunsam karşına,
Günahımla beni yakma Allah'ım.

Neleri yaşadım şu genç yaşımda,

Ben o yare bakmaya kıyamazken,
Birden hazan çöktü yanaklarına.
İstemezdim eline batsın bir diken,
Bilinmez bir naz değdi dudaklarına.

Yürekte açtığı yaram kanıyor,

Dünya bir oyun sahnesi insan fani.
Hani ya Firavun, Karun'un hani?
Kimki nefsini eylerse gani
Kabir azabını unutma dostum.

Rabbin'nin verdiği yüreği almaz mı tasa?

Beni böyle biçare bırakıp da nereye,
Ela gözlü nazlı yar, ne olursun dur gitme.
Bilirsin ki sensizlik, koyar beni deliye,
Ela gözlü nazlı yar, ne olursun dur gitme.

Küçücük kıvılcım dayanır mı ayaza,

Bir zulüm gördün mü onu düzelt elinle.
Güç yetiremezsen susma karşı dur dilinle.
Yoksa buna da takatin buğz et bari kalbinle.
Yapmazsan hiçbirini, neye yararsın cisminle?

Yaradana kulluk dururken, insana secde niye?

''Yoksa siz 'Müslüman' ismini bırakıp kendinize farklı isimler mi arıyorsunuz''
Allah, yüce kitabında böyle uyarıyor bizler ne yapıyoruz.
Üç beş beyinsiz kafanın derdine bir ümmeti parçalıyoruz.

Şii, Sünni, Vehhabi, Selefi diye ümmeti böldüler
Kafirle mücadele dururken mümin kanı döktüler

''Ahım var'' deyince insan seçildi.
Yanmışım, dertliyim kimin umrunda,
Şövalye olanlar tek tek çekildi.
Ölmüşüm, bitmişim kimin umrunda.

Garip, gurebayım ellerim bağlı.

Ey kimsesizler kimsesi
Sensin mazlumların, gariplerin, kimsesi
Seni bulan ne etsin başka kimseyi
Seni kaybedene ne yapsın başka kimsesi.

Tacı tahtı sensiz ben neylerim.

Şu hayatın çile dolu yükünü,
Yerden yere serişimi kınarlar.
Cebimdeki beş kuruşun üçünü,
Bir yetime verişimi kınarlar.

Çekiversem şu nefsimin ipini,