İsa Efe Şiirleri - Şair İsa Efe

Derdinin, dermanı dertse;
Dertlenme, demlen derdinle...!

Ben Fethi Sekin,
Elazığlıyım, Harput’un eteklerinde yoğrulmuş hamurum,
Anadan, atadan gakkoş
Vatanı sevmektir ülküm
Şerefimle şehit oldum İzmir’de,
Gururla yakılsın, şimdi ağıdım,

Anne lütfen ölme!
Bırakma bu can çekişen kızını,
Gitme kan kırmızı halinle,
Ölen sen misin, ben miyim, yoksa insanlık mı?
Anne ne olur ölme!
Bak; 'Ölmek İstemiyorum' diyorsun işte,

Kaç kez dilim dolandı boğazıma,
Kaç kez yutkundum söyleyemediklerimi
Susuzluktan sinesi çatlayan bir çöl ahalisiyim
Kalabalık sokakların sessiz ve görünmez bekçisi...

Bir konuşabilsem belki anlatırdım derdimi

Yollar, nice izler taşır ruh dünyamda;
Kal ve gitler!
Düşündükçe, titreyişler...

Oturduğu yerden yavaşca doğruldu adam.
Elini cebine attı ve yeniden başladığı sigaradan bir tane daha yaktı.
Tütünün dumanını çekerken içine , küllük yaptığı avucuna baktı.
Umut ve sevgi dolu yılların, ellerinin arasından nasıl kayıp gittiğini düşündü.
Ve kaldırdı başını, inadına yürümek istedi.
Kendisiyle konuştu sonra; 'hadi toparlan, kalıyoruz' dedi ve gecenin karanlığında 'avazı çıktığı kadar' sustu...

Şiir dokunur yüreğime,
Söze sarılır ağlarım...

Bilir misin ayazda alev alev yanmasını,
Yaz gününde üşüyüp, titreyip kalmasını...

Allah için sev,
Kıblende gönüller bir olsun,
Yarın Hakkın huzurunda,
Sevginle korunursun...

Bir Leyla için kıpır kıpır oluyorda yürek;
Mevla için hiç çarpmıyorsa;
Acınmalı o aşk fakirine...