İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Oturmuşum Ankara’da bir parkta
Gözlerime yasak yok ya
Gelip geçene bakıyorum
Bazen sigara yakıyorum
Bazen gençliğimi gezdiriyorum
Canım da sıkılıyor doğrusu

Ruhumda hicranını duydum da derinden
Yangın bir ses geldi ta içerimden
Duman duman yalnızlığımla büyüdüm
Sabahları delik deşikti gökyüzü
Kaybettiğim feryadıma yürüdüm
Bir dolunay geçti üzerimden

Eskişehir
Anamın memleketi
Ortasında akar nehir
Adı Porsuk
Kuşlar deli deli çırpınır,eğlenir
Yüreğim dolu dolu olur eğlenir

-Ozanilo’ya-

Ben manayı bende buldum
Derdim beni alır gider
Gönüldür benim öz yurdum
Derdim beni alır gider

Sanırım ruhuma yakındır gece
Zaman sahnesine ahlar dizerim
Umuttan sıyrılır kaybolur serim
Bir hazin andır bu,hazin bilmece

Kaldırımda gezen edadır gece

Tüm nefesimiz pislik kokuyor
Yalanlarımızın üstünde tepiniyoruz
Tatlı hayallerimiz ruhumuzu okşarken
Kör bir ölüm çalıyor kapımızı
Boş bir ahenk içinde çırpınıyoruz

Bir rüyâdayım
Şimşekler başucumda
Siyahi bir odada
Istırap doğuruyorum
Aşklarını dudaklarımda bırakmış
Nice kadınlar var

Ben dün gece seni bekledim
Yalnız kalmışların korkunç rüyalarını dinledim
Avuçlarımdan kan boşalıyordu
Gözlerimden sen boşalıyordun
Uzaktı,korkmuştu benden hayallerim
Sen uzaktın,sesin uzaktı,kokun uzaktı

Su gibi aziz ve şerefli mazimize
Muhtacız yine,biz aciziz
Ellerimizde bir tutam yalnızlık
Yineleyen boşluklarda yüzdük

Tarih tüm haşmetiyle gözyaşımızda

Gezegenler dolusu insanlar vardı
Tüm vagonlar dolmuştu,istasyonlar dolmuştu
Yağlı raylar üzerinde güneş ışıldıyordu
Bir çöl vardı,uzayan kızgın kumlar vardı
Başı bağlı bedeviler,çift hörgüçlü develer vardı
İşkence etmek için engizisyon gelmişti