İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Akşamın rengini duvarlara kazıdım
Seyrine daldım alemin
Derin okyanuslara sakladım kederlerimi
Ki bensiz dünyalarını yakaladım gönlümün

Bir varız bir yokuz biz bilinmeziz

Harika dünyalardan kopup geldiler
Her biri bir sinema perdesinde
Arz-ı endâm eylediler

Romanlardan hâsıl olan karakterler
Pek tabii kabulümdür efendim

Bütün yalnızlıklar kederler saklar
Utanır bakışlar bakışlarımdan
Bütün aşklar yalnızlık kokar
Bir hüzün siner yakışlarından

Ve merhamet doğar ötelerden

Gün
Bütün haşmetiyle serilmiş
İçinden bütün evren geçmekte
Zaman
Güneşe müptela bir serkeş
Ömrü yemekte

Tanzimat çöküşün mimarıydı
Türk’ün Asya’dan uzayan ellerini kestiler

Ey Batı’ya yalvaran vatan simsarları
Ey teşhisi meçhul,reçetesi ölümcül faniler
Sırtınız pek,karnınız tokken açtı bu millet

Yol,bir karanlıkta belirdi önce
Kimsesiz saatlerde yoksuldu şehir
Düşlerin ışığında yine sensiz
Yine kalburüstü kelimeler yoğunlaştı
Belli belirsiz,kadınlar ağlaşıyordu
Karanfiller büyüten yeşillikler suskun

Vaktin ne sabahı belli,ne akşamı
O mûsiki terennüm ediyor yine
Yine beynimde köpekler,sivri dişleri
Her dakika geçiyor anlamadan
Her dakika meltem koynumda
Çıplak,terli vücudumda

Aradım yokluğunun derinliklerinde
Bulamadım,senden başka kimse yok
Yine sende seni buldum sevgilim
Yine dinmek bilmedi uykusuzluğum
Akşamların yorgun deminde bir çay
Ve bir sigara yıldızlara karşı

-Affola şiir değil bu yalnızca bir ironi-

Gece
Sabaha kadar sağır gözyaşlarımla ne ızdıraplar doğurdum
Yatağım bir diken ve galiba ruhumu bedenimden soydum
Issız sokaklar sessiz hıçkırıklarımın yankısıyla dolu

Şairin gördüğü çiçeğin ardındakidir
Gülün renginden öte
Nergisin gözleri
Leylaktaki soyut ileti

Gecenin nihai hakimiyetine girmişken gökyüzü