İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Azı çok görmek
Çoğu az görmekten yeğdir

Oysaki yaşamak denen tutsaklıkta
Biz ne çok azlardan çokluk doğurduk

Dumanında boğulan insanlar süslemişler güneşi
Utanmış ozanların sazlarında demlendim yine
Kaderlerini uslanmaz çilelerle sulayan çocuklarıyla
Bağdat kan akan sokakların ihtirasından doğan şehir
Silkinişi faydasız isyanı boş tükenen evvel ahir
Seherlerden dağılan günlerin gölgesinde kalır yaşamak

Gelenler geldi ey İrfan doymadın dünyanın yaşlı tenine
Sırf sefahatin için bağlanırsın sanki taze bir kadın gibi
Oysa beklediğin istikbal gelseydi ruhuna çoktan gelirdi
Kızgın lavlarla gözlerini dağlayanlar sahte saltanat sunar
Ki bu tahtırevanda pek de kısa oturulur alem dar gelirdi

Zaman ilmek ilmek boşlukta büyü
Ismarlanan tebessüm,ölümden yana
Yağmurun toprağı öpüşündeki ayna
Aynı ahengi ruhta tekrarlamakta
Islak dokunuşlarla ürperen kuş tüyü

İzmir’de kirli sakallarını gezdiren hırpaniler
Pek mümkün bir yalnızlığın rıhtımında
Güneşi giydirirler gölgeleri esaretten bunalır

İlkin kaldırımlar gülümser lâkin çoğunlukla kederli
Uzun bir sayıklayıştır ki günahkâr kirlilikleriyle

Yağmurun ısırdığı kollarımı kaldırdım gökyüzüne
Islak avuçlarımdan akan günahlarımı defetmek için
Dualarım derindi
Ben yalandım

Bir berduş damarlarımda

Mezarında yaşlanmış bir ölüydü
Kalktı gölgesinin peşinden
Bilinmezliğe yürüdü
Gözleri yoktu
Elleri gökyüzüne asılmış bir tüydü

Emeğin hakkıyla alan kişiye
Bir tutam yapraktan nefis aş olur
Erkeğin hakkını bilen dişiye
Yuvası bir saray eri paş’olur

Anlamaz figandan arif olmayan

Bazen yalnızlık ölüm gibi
Bazen zaman başka yerlerde
Bir ressamın soluk tablosunda
Renkler,hisler sanki yok gibi
Bazen aşk başka yerlerde
Cehennem beni çağırıyor gibi

/Görüntüler kaplar semalarımızı kaçarız bazı
Hücumları pek dehşettir pek karışık
Pastoral tuvallerimizi kirletirler siyah ve gri
Ben yazdım karışıktı biraz da alaycı
Bakın ama yorulmayın düşünmeyin
Sadece görüntülerini izleyin