İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Kısmetsiz sabahların beklentiden uzak kıyılarında
Bir derin rüya dalgalanır mor ve siyah renklerden
Şimalden rüzgarlar daha bir sert eser dalgalar ketum
Layıkıyla bir deniz manzarası en ıssız gölgelerin ferahlığında

Oysa ne zengin titremeler içinde yankılanırdı gönül

I.
Ben bende kaybolmuşum
Seni bende bulmuşum
İdrak etmezem günü
Varsay ki yokolmuşum

Zaman acımasız geçiyor anne
Şiirlerim ölüyor,ben ölüyorum
Belki sen büyüttün hayallerimi
Artık ben toprağa gömüyorum
Nerede donmuş bir bakış görsem
Beni anlar diye sarılıyorum

Gönül cananı arar canan nerede bilmez
Belki kendi canıdır müştakla aradığı.
Çağırsan göze gelmez arasan söze gelmez

Belki uzun bilmece bir derin tefekkürdür
Canan kim can nerede bilen yok ki söylesin

Kaybolmuş baharlar beklerdik renkli ellerimizle
Hüznün tekerlekleri çiğnerdi güzelim günlerimizi
Ya habersiz güneşlere mahkum sıkıntılar gelirdi
Ya umut denen çocuklar büyütürdü gözyaşlarımız
Kurmaca hayallerden görülmemiş tufanlar gelirdi

Soğuk bedeni yalar da hissizlik kaplar benliği
Eller cepte belli üşümek var ritminde dişler kenetli
Arzular tüm tükenmişliğiyle belli belirsiz sayıklar
Hele ki açlık varsa hele ki mekan yoksa gidilecek
Ne dost var görülecek vay ki ne yâr var öpülecek
İşte yalnızlığın dansında gece korkunç bir hakikattır

Sen şahane bir sevgilisin
Ta yürekte büyüyen aşkla
Büsbütün meleksin sanki

Gözlerine astım dünyayı

Bu şehirde doğmuşum
Otuz küsur yıl olmuş
Zaman hayli değişken
Acımasız ve hissiz
Yılların ezberiyle dolmuşum

-Osman’a-

Eski fotoğraflardan zaman gülümser
Bir acayip hatıralar,derman gülümser
Siyah beyazdır çoğu,soluktur,eskimiştir
Hüzün kokan ezgilerle keman gülümser

Bekle
Geleceğim bir gün
Beyaz bir gecede
Sonsuzluğun koynundan kucak açacağım
Mutluluk,senden bir armağan olacak
Dağılacak