İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Belki İstanbul’dayım
Karanlıklar ortasında
Oturmuşum,sigara içiyorum
Belki balıkçılar da içiyorlar
Susuyorum,sessizlikler şerefine
Bakıyorum sabah oluyor

-Kızlarıma-

Kirli ellerle şafaklar temizlenmez çocuğum
Büyüyeceksin,zaman nelere gebe,göreceksin
Göreceksin okyanusta bir balık olmak pek meşakkatlidir

Döner devran ki bilirim,tüm âlem canım benim
Sade yaran değil,cümle yaratılmış cananım benim
Felek güler,gün deveran eder,aşksa fermanım benim

Ben ki Yunus çeşmesinden demlendim yudum yudum
Ben ki Şeyh Galip’in Hüsn ü Aşk’ında hemhal oldum

Duygularım ağlıyor
Hepsi birbirinden boş
Hepsi birbirinden acı

Dostlarım uzanıyor eski fotoğraflardan
Tarih mi

Gecenin ilginç yanı his diyarının divanını köpürtmesidir
Kısmi bir boşlukta yakalar bedenimizi ve hayallerimizi
Şekilsiz figürlerin dansetmesidir pek de görülmez sahne
Yankılar içinde hasta gönül bulur birtakım gölgeler siste
Bastırılmış hislerin tercümesi bir kafeste kalmış sözlerdir
Ki sözler pek bir narin olur hele üzmezseniz benliği zorla

Yavaş yavaş geçmekte yıllar
Şu yaşımda bile hissediyorum
Geriye dönüp bir baktığımda
Saniyelik bir hayat görüyorum
Yavaş yavaş geçmekte yıllar

-Ersin KAYIŞLI’ya ithafen-

Silindi defterimde bütün aşk isimleri;
Ayrılık geldi başa,gitmelerden bir yol seç.
Topladım sana ait mektup ve resimleri;
Ayrılık geldi başa gitmelerden bir yol seç.

Yolların mahkumuyum sefer beni neylesin
Giderim “yok”a doğru felek beni neylesin
Suretimde hâl yoktur aynalar bilmez yüzüm
Sonsuzluğa uzarım dilek beni neylesin

Uyanamam naçarım gökyüzünde uçanım

Kimi yangınlar suretimizde başka biçimlerde dolaşır
Keskin kokusunda duman rengimizi alır gider de
Belki kızıllığında apayrı sevdalar düşleriz maksatsız
Ateşin narında hayaller uzar gecenin siyahını yırtarak

Sonsuzluğun elemli sayfalarında büyümüş gözbebeklerimiz

Minnetsiz duaların yankıları derinde
Nafile düşlerin yıkadığı bedenler
Bulutlar düşüncede
Kırbacında rüzgârın üşüyor ağaçlar
Yağmur bulutları toplanmış
Kırmızı damlacıklar düşüyor