İpek Pınar İl Şiirleri - Şair İpek Pınar İl

..sonra ayağa kalktım
yürüdüm öylece
ne izin vardı yanımda
ne de yüzün yanımda olmaya..

..zaman alır yürümek
lakin insan
birdenbire yorulur
gün be gün kan kaybetsen de
ölümün ansızın olur..

..nefesin nefesime değdiği vakit
bir kıyamettir kopacak bilirim
düşlerim gerçeğe döndüğü vakit
sessizliğin üstesinden gelebilirim..

..sokak sokak
dolandım
bugün
İstanbulu
adım adım
aradım

..kalbimin içinde kalbin var
kalbinin içinde kalbim
iç içe oturmuşuz
Gülhanede bu cevizin altında
İstanbul şahidim..

..siyah beyaz filmlerde mutluydu insanlar hayat zindan olsa da hep mutlu sonla biterdi.. günaydınlar vardı o zamanlar selam verirdi herkes birbirine ve iyi geceler derlerdi hani ne yaşanırsa yaşansın bir umut vardı gecenin iyi olması için bir temenni her şeye rağmen iyiyiz der gibi..

..dipsiz kuyulara düştüm sevgilim
sesim yüreğime düğümlendi
soluksuz kaldım
kanadı gözlerim..

..baside indirgenmiş birkaç cümleye sığmayacak kadar büyüktü yalnızlığım
kalabalıklastıkça büyüyordu adeta
paylastikca cogaliyordu
gecelerin bile sindiremediği bir karabasan gibi kaplıyordu her yanı
düşüremediğim belki de dusmesini istemedigim yüzbinlerce maskeyle her an her yerde yüzüme yüzüme çarpıyordu
verilen sözlerin edilen yeminlerin tutulmamis vaatlerin doldurdugu dipsiz bir kutuydu hayat

..acımasızdır hayat kördüğüm attığın o yerden bir daha kırılmam sanırsın kırılmazsın da belki tam oradan parçalanırsın..

..bizim sarkimizdi çalan radyoda
derinden bir ses böldü hayallerimi
"bize ayrılan sürenin sonuna geldik" dedi usulca
içim burkuldu
dilerdim ki
"bizi ayıran sürenin sonuna gelelim"..