İpek Pınar İl Şiirleri - Şair İpek Pınar İl

..pencerede oturuyorum yine, güneş ağaçların arasından gülümsüyor içim ısınıyor ve yağmur yağıyor öyle böyle değil ilaç gibi toprağa güneşli bir günde yağmur yağıyor tıpkı senin gibi bir gün içimi yakan kavuran ferahlatan doyuran nasıl da biçim buluyorsun baktığım her yerde..sen yüreğime dokunuyorsun tanrımın parmaklarına değiyor ellerin tanrım dokunuyor evrene değdiği her şey de sen..

..Unutursan beni
Sadece bir an geleyim hatırına
Sevmiştim de
Hala sevdiğimi hatırla
Bir an sadece unutma
Güneş doğduğunda

..sen
sen bir bilsen
nasıl yanar için
nasıl açım
nasıl sususuzum sana
sen

..vaktin olsaydı bir sabah gün doğarken şakağından öpüp uyandırıdım seni
evin etrafına fesleğenler dikerdik beraber
vaktin olsaydı sokağa çıkardık yatsıdan sonra avaz avaz çocuklarşır bir dönme dolabın koltuğunda uyuya kalırdık
dizime yatırırdım seni masallar uydururdum hepsi mutlu sonla biten ayrı geçen günlerimize ağlardık
olsaydı vaktin nereye gittigini bilmedigimiz bir trenin son vagonuna biner şehir şehir kanardık
vaktin olsaydı yaşardık

..her insan biraz bencildir özünde
seni sevdiğimi
benim önüme geçtiğinde anladım
mutluluğun mutlulugum oldugunda
göz yaşların genzimi yaktığında
hayallerimi yerle bir etme pahasına vazgectigimde

..ve sen sevgilim vaktinden önce açmış portakal çiçeği gibi bir sabah ansızın çıktın karşıma soğuğa inat baharı müjdelercesine..

..ve sözler
dilinden dökülen her kelam
nakış gibi işlemeli karakterini
tutulmayan her söz
göze batan bir düğüm
göz nuru bir kanavice de olabilirsin

..üşüyorum sevgilim
ellerim Üşüyor
gözlerim
yüreğim
senden uzak her yanım üşüyor
yağmur ağlıyor sevgilim

..olmasanda hep ikiye böldüm ben düşlerimi
umutlarımı
lokmamı bile ikiye böldüm
ikiye böldüm yaşadığım her anı
ki birisi hep senin içindi
kızma bana tatmin olamıyorsam

..varlığını sigdiramadigin şehirlere
yokluğundan surlar inşa ettim
yıkılırsa şehir üstüme
bir şiirde belki
yokluğumda
ezilme