İpek Pınar İl Şiirleri - Şair İpek Pınar İl

..alıştır elini gökyüzüne
dilde kolay da
çizmek yüzünü hüzüne
dokunmak hüznündeki gökyüzüne
çizebilecek kadar bir hoşçakalı
o hüzünlü yüzüne

..Üzgünüm anne..
Seviyorum dedin anlamadım ben seni hiç anlamadım çünkü ben hiç aşık olmadım çünkü ben hiç yanmadım.. sen bir ömrü tükettin aşk diye diye ben ben kolay sandım hani öyle sevince o da seni sevecek tüm kapılar önünde açılacak sandım..ben sandım ki ben sandım ki neyse..anladım imkansızlığı kadar gerçekmiş aşk.. sevgi emek istiyormuş doğru, sevdiğin için ne yaptığın değil nelerden vazgeçebildiğinmiş aşkının ruhunu anlatan.. şimdi anladım hayallerimden vazgeçecek kadar sevdiğimde anladım..

..bazen yoruluyor insan
güçlü olmaktan
ağlamak istiyor
bir omuzda
sonsuza
uyanamamanın

..unuturum elbet
unuturum
adını her andığımda
hece hece unuturum
gözlerin her aklıma düştüğünde
her gece

..gözlerinden sonra bildiğim en sıcak ülke yüreğin
sensizlik sevgilim öyle soğuk ki
sanki güneş çöle küsmüş
kumlar buz tutmuş
öyle keskin öyle çaresiz bir soğuk
ben bu kışı yüreğinde geçirsem..

..söylenmemiş sözler bırakacağım ardımda
dokunulmamış tenler
gerçekleşmemiş hayaller
duyulmamış dualar belki
bir hoşçakalın ardına saklanamayacak kadar güzel gülüşler bırakacağım ardımda
hatırlandıkça filizlenen

..dibini görmediğim sularda aradım seni
bilmediğim yollarda
sonsuz uçurumlarda
ne boğulmaktan korktum
ne kaybolmaktan
ne de düşmekten

..ben bir adama aşık oldum
gözlerimin içine baktım aynada
adım adım gittiğini gördüm
kapadım gözlerimi
ben bir adama aşık oldum
gözlerimin içine baktım aynada

..bir şiir tutsam içimden
bir şarkı söylesem
bir düş görsem
şiir olsan
şarkı olsan
düşümden kopsan

..kursağımda kaldı dünüm bugünüm bu bayramda hevesim kursağımda
o çok beğendiğim papuçlar vitrinde hala
elim gitmedi o kırmızı elbiseye
almadım alamadım
giyersem beklersem
gelmezsen