Bu aşk illeti kör eder gözünü,
Faili belli bir cinayettir.
Ayağın sürçer, kalbin tekler,
Hayal kırıklığı hep peşindedir.
İç çekerek beklediğin eski,
Ömrüm dediğinle geçip gider.
Yaşadığın baki olan yalnızlık,
Bu arayışla bedenine batar, belin büker.
Bir türlü geçmez ellerinin üşümesi,
Keder, bir yumruk, yürek mahsulüdür.
İnsanın karanlığı kaç güz sürer?
Bir çocuk ağıdı gibi avuçlarında gömülür.
Gözbebeklerinde asılı duran,
Can kırıkları arasında zavallı dudaklar.
Ne kadar unuttum dese de o son bakışı,
Nafile şarkıların seni çağrıştıran bir yanı var.
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 17:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Aşk, gözleri kör eden bir illet; unutmak ise kalbin içinde kaybolan bir yaradır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!