İlknur Köknar Şiirleri - Şair İlknur Köknar

söylevin tadı bozuldu, dolapta unutulan bir kova yoğurt gibi...bakteriler yayıldı
heryere, sterilize edilemedi sevinçlerimiz...çürük dişlerimiz gibi koku yayıldı
düşlere…

öncelik vardı aklımızda ilk kapıyı çalışımız, ilk merhabamız ve ilk vedamızdı
seyir defterimize yazılı olan...şimdilerde ilk algılayışımız yanılgılara çarşaf serdi,

Eski bir alışkanlık kaldı senden
Hala aynadaki halime gülümsüyorum
Gülüş bırakıyorum ki, hıçkırık gelmesin diye
Güne dönüşler sancılı olsada
Gülümsemeyi unutmamalı insan deyişin
Çınlıyor kulağımda…

Senin hiç ömrün yandın mı avuçlarında!
Ezildi mi duyguların, iki dudak arasında;
Ya yabancı dokunuşlarda
Çığlık çığlığa kaldı mı yüreğin!

Senin hiç umutların intihar etti mi!

bir gün seni çalarım geceden
aşk olunca şikayetin olmaz
mevsimlerle başlar masalımız
noktasız beraber yaşlanırız

biz gençken, dışarıda bahar

Kalkış ziliyle başlayan hayat,
alal acele erir dudaklarımızda…
sonunda kalan pas tadıysa,
bal kat akşam olmadan hayatına!

15/04/2013-01:23

bir zaman çöpçülere kızar olduk, aşkı süpürdükleri için...şimdi kirpiklerimiz süpürge oldu...kendimiz süpürür olduk avuç içimizi yakan sevgileri!

13/04/2012-00:007

yaşa ömrü baharını
gül hataların ıslatmadan alnını
ağla hıçkır duvar olma...

kaçır aklını dök sevdanı
sakla güzelliği vurulursa inceden

memnuniyetsizlikte kulp takma, neden isteksiz olduğunu söyle, taktire geldiğinde karşındakine düşman olma, sen daha iyisi için azim içinde ol...bırak kulp ve çamur kendine bulaşsın...önce kendine insan ol! ..
11/11/2011-15:22

Bedeni gemi yaptım
Daldım enginlere
Olmadı be kınalım
Veda edemedim sesine!

Meğer sana tutunurmuş

Gidiyorum deyip sadece kendine dönen yanım!
Gittin bari şehir değiştir de aklın geride kalbin seninle yaşasın!

03/09/2013