Sevildiğime aldanıp yaşadıklarımı iade ediyorum hayata
Ve sevgimin keyfini yaşayana bırakıyorum sevgisizliği…
Yüreğime bulaşan yoksul sevdadan arındırıyorum kendimi
Ve iyi ki öğrenmişim sevmenin katıksız güzelliğini!
içimde bir demlik kaynıyor desem, güler misin!
yoksa halime karikatür resmi mi çizersin...
ağır yürümeyi hiç bilmeden
bir kısrak gibi yolların taşlarını mı ezersin...
belki anlatamadım, içimdeki depremi
Dökülüyor içimde yanan odalarım
İçine girip dinlenecek duygu kalmamış...
Çırılçıplak ortada, o çocuksu bakışlarım
Gel de kurtar diye bağırıyor yetişkin yanım...
bu kaçıncı gidip gelmem sana
sesini duyduğumda titreyen
bir nefes var hala…
gözlerimdeki bu perde neden
neden
gözlerime kimliğimi taşıdım
sokak değiştirmekle de kalmadım
vurgun yediğim kıyılar bile su altında
bir balta alıp
dünün merdivenini de parçaladım
işte öyle değiştim gidişinde…
bıraktım dalımdaki son yaprağı
gölgemde sevgililer sevişmez artık...
buduyorum kuruyan dallarımı
çocuklar gövdemi keşfetmez artık...
Yaşama gülümse,
kalbinin ağır surları yıkılsın...
sen kendine güneş ol önce
şığın hayatı aydınlatsın!
Kimi sevdiysem yüzüm yaralandı
Çocuksu gülüşlerim esrik nöbetlerde tıkandı
Yıkanamadı aşk ayrılık teknesinde
Bir dilim ekmek kadar saf olamadık yaşam repliğinde!
26/09/2009-02:32
her uykuda susuyor,
her uyanışta konuşuyoruz...
peki hayata fısıldadıklarımızla
neyi anlatmak istiyoruz?
Yüreğe bırakılan bir tohumla başlar hayat...yıllar geçtikçe elbiselerdeki küçük el izleri kalkar...bazen bir taş gibi suskun, bazen de bir gök gürültüsü gibi sesli olur yaşantımız...düşlerimiz silinir elimizde olmadan...gözlerimizde yıldızlarla yaşama telaşına devam...
29/09/2010-00:20
-
Zafer Zengin
Tüm Yorumlarİlginç bir kalem, dili acıtatlı, mert söylemleri var, şiiri yazar gibi değilde yaşar gibi sanki, Amatör ruh halleri gördüm kendimce, zekası öteleyici sanki, hesap kitap yapmadan laf etmek zor bence, bu yüzden okuyucuları fazla söz edemiyorlar kendisine. Yerini dolduruyor, kesinlikle iyi şair olur. ...