İlhan Keskin Şiirleri - Şair İlhan Keskin

Bir rüya kutusunda başladı düşlenmelerim
Sonra uçuk kaçık isimlerle doldu hayatım
Mekansa bir adım zamansa o anım
Yok olurken mevki makam onu bunu tanıdım
Biri bacım biri canım biri arkadaşım
Bazen Muğla da bazen urfa da bazen de uzaklarda olurum

Olsun varsın ne çıkar hasret yakacakmış
Ben seni tanıyınca yangınlarda nara yanan
Ruhum sen olmuş bedenim yaşarken ceset
Ha ayakta olmak ha mezar taşında adım
Benim sende ayrı olduğumda başladı selağlarım
Her hasretten kavrulduğumda okunan

Muradım sevmekti uzak olsa da yolların
İsterse sevmezsin sarmaz olsun kolların
Bülbül ile gülün sevdasından olmayım
Ama ne cana ne canana anlatamadım

Yadeller için de sardım sevda yaramı

Tek başınayım yalnız, kimse olmadan gezmekteyim
En ücra köşesindeyim şehrin, üstelik yağmur yağmakta
Issız sokakta bir ben, birde çöpten kâğıt toplayan adam
Yitirilirmiş anılarım geldikçe aklıma, ezdikçe zaman
Tövbekâr pişmanlıkların kahrındayım, yalnızlığımda
Uçup giden yıllara kırgınım, birde sensiz geçen akşamlara

Hüzzamdayım bu gece sensizlik ahları ile
Yollarını gözlemekteyim acizlik vuslatındayım
Gölgen gezinirken gecenin saklısında
Sen varsın senle hüzzamdayım gülüm
Hicaz saatlerinde şarkımız çalınırken yine
Senleyim gülüm senle ismin dilimde biçare

Vur vurabildiğince kurşun acısında ki yüreğime
Ben susma hakkımı kullanıyorum bundan böyle
Nedenlerin sorgulandığı, her seferinde
Nefretin kusulduğu acımasızlıklar içinde
Yargısız infazların olsun, gidiyorsam darağacına
Yağlı urganlara vur vurabildiğince

Bir kaçak var şehirde, karanlık kuytulara gizlenmiş
Saçından sürüdüğü, ne kadar olay varsa peşinde
Perdeler ardına gizlenmiş, mahremler, ışıklar loş
Kaçak geceler, tenha parklarda, gizlice cilveleşmekte
Dertli şarkılar çalmakta, meyhanelerde meyler kederde
Ve klarnet taksimin de, yıkılmakta kadehler birer, birer

Unutuldu, ne varsa sevgiye dair
Çıkmazlar sarmış, kan revan, insanlar yaralı
Umutlar tükenmiş, uçurum kenarında, düştü düşecek
Makberin de ağlamakta zaman, eskiye dair ne varsa
Hasretler kavurur öncelere, geçmiş hüzünle ağlamakta
Bitap yılgın yanmakta, biçare ömürler tükenmekte

Bana, altından kafes yapsanız
Ahu şerbet ile lezzet katsanız
Yollarıma, yıldızları atsanız
İstemem, sevgi olmadıktan sonra

Ben muhabbet kuşu, adım makbule

Özlemlerin, türkü tutturmasıdır gurbet
Nakaratların da ahlarla söylenip çalınan
Bırakmıştır bir tarafını, uzaklara teslim ederek
Elbet gün gelecek, tekrar kavuşacağım diyerek
Zaman, ekmek kavgasıyla yitip giderken sessiz
Gizliden kar yağar saçlara, kor ateş olur gurbet