Şimdi yapmadığım bir apartmanın son katında,
kendimi asacağım,
Tüm memleket gözlerimin önünde ve ayaklarımın altında,
Güneş yeni güne doğmak üzere,
Ben gözlerimi hayata kapatmak üzere,
Şimdi ne manası kaldı yaşamın,
Şimdi tüm şarkılar anlamsız,
Şiirlerim sensiz,
Hava, nefes almak için anlamsız,
Su, toprak veya güneş yaşamak İçin artık yetersiz ...
Elveda ömrüm,
Herkes benim sadece eğlendiğimi zannediyor,
Ben eğlenirken intihar ediyorum kimse farkında değil,
Yarınım kalmamışçasına bugünü yaşıyorum
Sahip olduğum bu an var
Sahip olduğum ben var
hayatta çok hata yaptım,
hep beni sevdiğine inandığım kadınlara aşık oldum.
gerçi platonik aşık olduklarımda vardı,
bir kalbe kaç kadın sığar sorusu,
bende “çok” cevabını alıyor,
ve hepsinin yeri ayrı ayrı..
Kor oldum yanarım, sensizlik ağır geldi…
Özledin mi?
Söylemek istemiyorum.
Peki ne kadar çok sevdin beni?
Seni terk edecek kadar.
GÜLÜMESEMELERİNDEYİM
Hava senleyken çok güzel,
Gök yüzü gözlerinde güzel,
Toprak sende en güzel halini almış…
Ben bu hayatta çok kaybettim
Can kaybettim
İnsan kaybettim
Hayat kaybettim
Bazen yaşanılmamış zamanlar kaybettim
Alıştık mı sence kaybetmeye
İnsan, kendi hayatının yarısı bile etmez,
Doğunca bırakmaya başlar kendinden kopardığı her parçayı.
Bir seyyah gibi dolaşsa da evreni,
Ruhunda birikenler değil mi en derin?
Sen kendinden paylaştıkça ya da bıraktıkça,
Gri tonlarında bir gök yüzü,
rüzgar esiyor hafiften,
senin ruhumu okşadığın gibi,
okşuyor saçlarımı…
kalbim acıyor,
hiç olmadığı kadar…
Gökyüzünde yalnız uçan bir kuşum ben,
Yönüm güneşe değil,
Güneşi arkama aldım,
Karaya vuran bir gölgem var benden uzağa giden,
Oda yalnız…
Artık yeni yeni anlıyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!