Hiç başını çevirip de arkana baktın mı?
Geride bıraktıklarını hiç düşündün mü?
Ve sen rüzgarla yağmurla dertleştin mi?
Dipsiz kuyularında hiç yalnız kaldın mı?
Ay gibisin, kendi gecende yalnız bilirsin.
İki yalnız var bende
Biri ben diğeri sen.
Ben, bildiğim yalnızlığım,
Sen bendeki sensizlik.
Ben, beni sana verdim,
Senden bir öncesi yok,
Ben sen varsan varım.
Sen olmayan bir günü,
Söyle ben ne yaparım?
Seninle olan bayram,
Sevincimden ağlarım.
Elleri zalimin zulmü karşısında dimdikti.
Son bir kez Allah diye atan kalbi yokladı,
Haksızlığa baş eğmeyecek kadar cesur,
Göğüs çukurana sığmayacak kadar yürekliydi.
Gidiyorum şebnemim,
Bir kaç yağmur damlası,
Yanaklarından akarken,
Gözlerinde her damlada,
Olmamak için gidiyorum.
Sonunda ağlayacaksak gülmeyelim
Bu gönüle yeni dertleri eklemeyelim
Kurumuyacaksa göz yaşını dökmeyelim
Solacaksa güzel güllere bakmayalım
Bitecekse bu aşka hiç başlamayalım
Yazarken, ulu orta yaz.
Konuşurken, utangaç,
Susarken, düşünceli,
Severken, her şeyinle sev.
Her şey oldukça sakindi,
Dallarda yeşil yapraklar,
Kalbimizde sevdiklerimiz,
Tarlalarda ekili başaklar.
Esince sert deli bir rüzgar,
Ne savurup atasım,
Ne küllerini tutasım var,
Bıraksana hayat!
İstesende gelemem,
Yüküm omuzlarıma ağır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!