Bırakmak istiyorumdum,
Yazmayacağım diyordum.
Yeminimi bozan inat neyse,
Bana üniformamı giydiriyordu.
Apoletlerimi söktüğüm,
Ceylan bakışlarının ardında,
Bir çift mavi göz vardı.
Ürkek kalbi gözlerinde saklıydı.
Saçları sarı ve dalgalı,
Hayatı gibi açık ve parlaktı.
Elleri, narin ve naifti.
Aşkın dansı olmalı,
Koşulsuz bir sevgi.
Yürekler dolmalı,
Ama taşmamalı.
Bilgiye aç olmalı,
Ama şımarmamalı.
Artık bana aşk yok!
Sadece seveceğim
Yakan bir ateşin,
Külü olmayacağım.
Kırık bir kalpte,
İnsan öğrendikçe
Aslında ne az şey,
Bildiğini fark ediyor.
Aklınla tek başına,
Uzaylara fırlatılsa,
Kainatta bir başına
Gülden bahçelere girmişsin,
Güllerle hemhal olmuşsun,
En güzel olanları dermişsin,
Gülden gönülleri tanımışsın,
Kokularından sürünmüşsün,
Bülbül gibi figan eyleyip de,
Söylenecek onca güzel sözlerime,
Yazılacak onca değerli yazılarıma,
Rağmen, yalnızlığa ram olmuşken.
Yaraya melhem olsun diye değil,
Ağlarken, teselli versin diye değil,
Bahçeye gonca gül olsun diye değil,
Gençlerimiz yaşlılarımızı anlayamaz,
Saçlarının akı önlerine düşmedikçe.
Erkeklerimiz, kızlarımızı anlayamaz,
Babalarının ocağı el ocağı olmayınca.
Böyledir, davulun sesi uzaktan hoş.
Gün biterken saatlerde,
Umutla yaşayan ben,
Yalnızlığımı derin dalgalı,
Fırtınalı hislerimde aradım..
Yanaşabilecek bir koy,
İliklerimizden kan,
Aklımızdan fikir,
Çekilince ölürüz.
Hayatımızın anlamı,
Sevilmelerimizdir,
Sevilince yaşarız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!