Hayatım ne çok terkedişlerle doluydu.
Bazen, bir kara trendi uğurladığım,
Bazense limandan uzaklaşan bir vapur,
Bense hep, rıhtımda garda kalmıştım.
Şimdi sende gideceksin iyi biliyorum.
Aşkın vuslatına teselliler ararken gönlüm,
Usulca süzüldü gökten kanatsız bir tüy.
Ruhuma değmesine ramak kalmışken,
Üfleyerek uzaklaştırdı rüzgarlı bir gün.
O bana dönmedem ben ona yönelmeliydim,
Neden suskunsun diyorlar,
İçimdeki sesi duymuyorlar.
Neden düşkünsün diyorlar,
Gönül yangınımı bilmiyorlar.
Gökyüzü önüme serilse,
Tesbih ipine dizer gibi,
İnsanları sıraya dizme.
Allah Bir, doğrul ve dikil,
Tevazudan gömleğini giy!
Her insanda bir nefes,
Her nefeste birer nefis.
Aklıma düşen yalanları,
Gönlümdeki İmanımla,
Aydınlat, Yüce Allahım.
Dertleri dinlemeyen,
Kendini dertli sanır.
Derdinden dert yanan,
Derdi kendinde sanır.
Azsa da azmasa da,
Gökten rahmet yağar,
İyi, kötü demeden,
Hiç durmadan.
Kimisi el açar,
Kimisi gönül.
Kimisi ağzını açar,
Hiç bir şey için geç değilken
İçindeki sevgiden bana kalanı,
Tüm merhametinle verseydin,
Kırdığın şu kalp yaralarıma,
Hiç düşünmeden sürerdim.
Artık eskisi gibi olmasa da,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!